مقایسه یادگیری حرکتی صریح و یادگیری حرکتی ضمنی توالی حرکتی در کودکان مبتلا به اختلال کمبود توجه و بیش فعالی با همتایان عادی

مقدمه: هدف از مطالعه حاضر، بررسی دو نوع یادگیری حرکتی صریح و ضمنی در گروه کودکان مبتلا به اختلال کمبود توجه و بیش فعال و همتایان عادی، با استفاده از ابزار زمان عکس العمل متوالی است. مواد و روش ها: حجم نمونه  برای هر گروه برابر ۱۲ در نظر گرفته شد.  در این پژوهش، نمونه ها شامل ۲۴کودک مبتلا به اختلال کمبود توجه و بیش فعالی در دو گروه یادگیری صریح و یادگیری ضمنی و ۲۴ کودک همتای عادی  در دو گروه یادگیری صریح و ضمنی  جای گرفتند. آزمون های آماری تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر برای اندازه گیری زمان واکنش و خطای پاسخ، و تی زوجی برای مقایسه داده های توالی های منظم و نامنظم در هر گروه مورد استفاده قرار گرفت. یافته ها: مقایسه این دو نوع یادگیری در سرعت (زمان واکنش) و دقت (تعداد خطای پاسخ) نشان دهنده این بود که: در گروه یادگیری حرکتی صریح کودکان اختلال کمبود توجه وبیش فعال،تعداد خطاها (/۰۱۲۰ (P-value=و زمان واکنش (/۰۱۲۰ (P-value= بود. و در گروه یادگیری حرکتی ضمنی کودکان اختلال کمبود توجه وبیش فعال، تعداد خطاها (/۰۹۴۰ (P-value=و زمان واکنش (/۹۵۴۰ (P-value= بود. در گروه صریح همتایان عادی، تعداد خطاها (/۰۰۸۰ (P-value=و زمان واکنش (/۰۵۰ (P-value= بود و گروه ضمنی همتایان عادی ، تعداد خطاها (/۰۱۱۰ (P-value=و زمان واکنش (/۴۴۲۰ (P-value= بود. نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان داد که توضیح و تشریح روند تکلیف، در آموزش توالی حرکتی کودکان اختلال کمبود توجه و بیش فعال اثر بخشی بیشتری دارد. لذا آموزش های قبل از تمرین باید در برنامه این کودکان قرار بگیرد. کلید واژه ها: توالی حرکتی، یادگیری صریح، یادگیری ضمنی، اختلال کمبود توجه وبیش فعالی