مروری بر آزمون های ارزیابی نگرش افراد مبتلا به لکنت

مقدمه: لکنت اختلالی ارتباطی می باشد که شامل رفتارهای اصلی و ثانویه است. جهت ارزیابی، تشخیص و درمان مناسب لکنت نیاز است تا تمام رفتارهای این اختلال مورد توجه قرار گیرند. یکی از مشکلاتی که در زمینه تعمیم و تثبیت درمان افراد مبتلا به لکنت وجود دارد، نگرش های نا مناسبی است که به واسطه لکنت در این افراد به وجود آمده است. به همین دلیل به نظر می رسد شناسایی این نگرش ها و سعی بر تغییر آن ها نقش عمده ای در روند درمان لکنت دارد. هدف از مطالعه حاضر، معرفی اولیه آزمون های ارزیابی نگرش افراد مبتلا به لکنت بود. مواد و روش ها: جهت دسترسی کامل و جامع به ابزارهای بررسی نگرش افراد مبتلا به لکنت، جستجو در پایگاه های اطلاعاتی مختلف، کتاب ها و پایان نامه های مربوط به اختلال لکنت و همچنین سایت های اطلاع رسانی در این زمینه انجام پذیرفت. در مراحل بعدی و پس از بررسی آزمون ها، مواردی که جهت آشنایی با هر آزمون به آن ها نیاز بود، تعیین گردید. یافته ها: پس از بررسی نتایج، تعداد ۲۲ آزمون در زمینه ارزیابی نگرش افراد مبتلا به لکنت یافت شد. تعداد ۱۰ مورد از این آزمون ها مربوط به ارزیابی نگرش کودکان و بقیه موارد این آزمون ها مربوط به ارزیابی نگرش بزرگسالان مبتلا به لکنت بود. این آزمون ها در جداول جداگانه ای جهت آشنایی اولیه لیست بندی شدند. بعضی آزمون ها نیز دارای نکات قابل توجهی بودند که این موارد نیز توضیح داده شده اند. نتیجه گیری: با توجه به نتایج مقاله حاضر می توان بیان نمود که ارزیابی نگرش یکی از مراحل مهم در روند درمان لکنت می باشد که نیازمند توجه بیشتر آسیب شناسان گفتار و زبان به این مقوله است. کلید واژه ها: لکنت، ارزیابی، نگرش