تاثیر کوتاه مدت ویبراسیون کل بدن بر منحنی فراخوانی رفلکس H عضله سولئوس

مقدمه: بر خلاف اثرات تسهیلی بیان شده پس از اعمال ویبراسیون کل بدن (Whole body vibration یا WBV)، نتایج برخی مطالعات افزایش مهار پاسخ های عضلانی را نشان می دهد. هدف مطالعه حاضر، بررسی پاسخ کوتاه مدت منحنی فراخوانی رفلکس H عضله سولئوس پس از اعمال یک جلسه WBV بود. مواد و روش ها: ۲۶ زن سالم غیر ورزشکار (سن ۸۵/۲ ± ۱۱/۲۶ سال) داوطلبانه در مطالعه شرکت کردند. افراد در دو جلسه آزمون و شم با حفظ وضعیت نیمه اسکوات بر روی صفحه ویبراسیون قرار گرفتند. در جلسه آزمون ویبراسیون با فرکانس ۳۰ هرتز و دامنه ۳ میلی متر به صورت ۳ دوره ۱ دقیقه ای اعمال شد. قبل، بلافاصله، ۵ و ۱۰ دقیقه بعد از اعمال ویبراسیون منحنی فراخوانی رفلکس H از عضله سولئوس ثبت شد. یافته ها: در جلسه شم و آزمون شدت تحریک آستانه منحنی و شدت لازم برای ثبت دامنه حداکثر بلافاصله بعد از WBV افزایش معنی دار نشان داد (۰۵/۰ > P). دامنه رفلکس H ابتدایی در هر دو جلسه و دامنه Hmax در جلسه شم کاهش معنی داری نشان داد (۰۵/۰ > P). آنالیز پارامترهای مربوط به آستانه و قله منحنی فراخوانی رفلکس H بین دو جلسه آزمون و شم تفاوت معنی داری نشان نداد (۰۵/۰ < P). نتیجه گیری: با توجه به جابه جایی منحنی فراخوانی به سمت راست و پاسخ مهاری در دو جلسه شم و آزمون، به نظر می رسد حفظ وضعیت نیمه اسکوات و مکانیسم های کنترلی فعال شده مانند انقباض عضلات اکستانسوری در مهار منحنی فراخوانی رفلکس H موثر باشد و اعمال ویبراسیون نیز هیچ اثر تسهیلی بر این پاسخ مهاری نداشته است. کلید واژه ها: رفلکس H، عضله سولئوس، ویبراسیون کل بدن، وضعیت نیمه اسکوات