بررسی تاثیر روش دوسا (Dohsa-hou) در کاهش علایم بیش فعالی نقص توجه و افزایش مهارت های اجتماعی دانش آموزان مبتلا به بیش فعالی و نقص توجه ۶ تا ۱۱ سال

مقدمه: پژوهش حاضر به منظور بررسی تاثیر توان بخشی روانی دوساهو بر کاهش علایم بیش فعالی نقص توجه و افزایش مهارت های اجتماعی انجام شد. مواد و روش ها: مطالعه حاضر به شیوه شبه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه شاهد و مورد اجرا گردید. ۲۴ کودک مبتلا به نقص توجه همراه با بیش فعالی از مرکز کاردرمانی برنا به صورت نمونه در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه شاهد و مورد  تقسیم شدند. قبل از شروع دوره، والدین کودکان موظف به تکمیل پرسش نامه های مشکلات رفتاری کودکان Conners (Conners parent rating scale CPRS)، علایم مرضی کودکان (Child symptom inventory-۴ یا CSI-۴) و پرسش نامه مهارتهای اجتماعی (فرم والدین) شدند و در پایان دوره دوباره این ارزیابی ها تکرار گردید. مدت اجرای دوساهو در گروه آزمایش ۱۲ جلسه به صورت هفتگی و هر هفته دو جلسه در نظر گرفته شد. سپس داده های حاصل از پرسش نامه ها با نرم افزار SPSS نسخه ۱۶ (Version ۱۶, SPSS Inc., Chicago, IL., USA) به روش ANCOVA تجزیه و تحلیل گردید و همه فرضیه ها مورد تایید قرار گرفت. یافته ها: یافته های حاصل از ANCOVA حاکی از تاثیر معنی دار توان بخشی روانی دوساهو بر تعاملات اجتماعی و علایم بیش فعالی در کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی نقص توجه بود این پژوهش نشان داد، اجرای تکنیک های دوساهو مهارت های اجتماعی و توجه کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی نقص توجه را افزایش و بیش فعالی و تکانشگری را در این کودکان کاهش می دهد (۰۰۱/۰ = P). نتیجه گیری: با استفاده از روش توان بخشی روانی و به کارگیری تلاش و اراده در کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی نقص توجه می توان به آن ها در افزایش مهارت های اجتماعی و کاهش علایم بیش فعالی یاری رساند، بنابراین می توان به خانواده ها و دیگر مسوولین تعلیم و تربیت استثنایی، استفاده از این روش را جهت بهبود تعاملات اجتماعی و علایم بیش فعالی این کودکان پیشنهاد کرد. کلید واژه ها: روش توان بخشی روانی، دوساهو، بیش فعالی نقص توجه، مهارت های اجتماعی