بررسی تاثیر روش های گفتاردرمانی همراه با درمان شناختی-رفتاری بر کاهش شدت لکنت افراد بالای ۱۸ سال مبتلا به لکنت شهر اصفهان

چکیدهمقدمه: لکنت فقط یک مشکل گفتاری نیست. لکنت اختلالی است که سرتاسر جسم و روان فرد را دربرمی گیرد. برای رسیدن به درمان کامل بهتر است علاوه بر توجه به ناروانی های گفتار به جنبه های روانشناختی فرد هم توجه شود  و برای آن برنامه ریزی صورت گیرد. هدف از انجام این پژوهش بررسی تاثیر «گفتار درمانی همراه با درمان شناختی-رفتاری» بر کاهش شدت لکنت افراد بالای ۱۸ سال مبتلا به لکنت در شهر اصفهان می باشد.مواد و روش ها: این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی و طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل است. گروه نمونه ۲۴ نفر از افراد مبتلا به لکنت مراجعه کننده به کلینیک های دولتی گفتاردرمانی شهر اصفهان بودند. جهت تشخیص شدت لکنت در نمونه ها از آزمون شدت لکنت (SSI۴) استفاده شد. آزمودنی ها پس از انجام پیش آزمون به صورت کاملا تصادفی در دو گروه آزمایش وکنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش ۱۰جلسه گفتاردرمانی و ۱۰ جلسه درمان شناختی-رفتاری دریافت کرد. سپس، از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد. جهت تجزیه و تحلیل آماری، از آزمون تحلیل کوواریانس و آزمون غیرپارامتریک یومان ویتنی استفاده گردید.یافته ها: نتایج تحلیل داده ها نشان داد که گفتاردرمانی همراه با درمان شناختی-رفتاری بر کاهش شدت لکنت تاثیر معنی داری داشته است(۰۰۱/۰= p).نتیجه گیری: گفتاردرمانی همراه با درمان شناختی-رفتاری بر کاهش شدت لکنت موثر است.کلیدواژه ها: گفتار درمانی، درمان شناختی-رفتاری،لکنت، بزرگسال