تاثیر دو روش تمرینی ریباندتراپی و تمرینات هوازی بر روی ظرفیت هوازی، سطح اندوتلین پلاسما و کیفیت زندگی مردان مبتلا به آسم

مقدمه: آسم از شایع ترین اختلالات دستگاه تنفسی است. تمرینات ورزشی یکی از اجزای اساسی و مهم بازتوانی بیماران ریوی می باشد. این تحقیق با هدف، بررسی و مقایسه تاثیر دو روش تمرینی ریباندتراپی و تمرینات هوازی روی بیماران مبتلا به آسم صورت گرفت. مواد و روش ها: تعداد ۲۶ نفر بیمار از میان بیماران مبتلا به آسم، مراجعه کننده به مرکز درمانی ریوی بیمارستان الزهرای اصفهان انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه ریباندتراپی و هوازی قرار گرفتند. تمامی بیماران مرد بوده و در محدوده سنی ۲۰ تا ۴۰ سال قرار داشتند. ظرفیت هوازی (VO۲max) با آزمون Bruce تعدیل شده تعیین شد. سطح اندوتلین-۱ سرم به روش ELISA و کیفیت زندگی با پرسش نامه استاندارد کیفیت زندگی بیماران مبتلا به آسم (AQLQ) اندازه گیری گردید. پس از اخذ رضایت نامه، بیماران به مدت ۸ هفته و در هر هفته دو جلسه به تمرینات منتخب تحت نظر متخصص پرداختند. جهت تحلیل داده ها از روش آماری ANOVA برای داده های تکراری در سطح معنی داری ۰۵/۰ > P استفاده شد. یافته ها: تغییرات درون گروهی (پس آزمون نسبت به پیش آزمون) و همچنین روند این تغییرات (شیب خط تغییرات) در تمامی متغیرها به نفع گروه ریباندتراپی معنی دار بود (۰۵/۰ > P). تفاوت دو گروه در متغیرهای اندوتلین و ظرفیت هوازی تحقیق معنی دار نبود (به ترتیب ۸۰/۰ = P و ۰۶/۰ = P)، ولی در متغیر کیفیت زندگی معنی دار بود (۰۱/۰ = P). نتیجه گیری: به نظر می رسد تمرینات ریباندتراپی بتواند به عنوان روش مکمل مفیدی در کاهش برخی مشکلات بیماران مبتلا به آسم معرفی و مورد استفاده قرار گیرد. کلید واژه ها: آسم، ریباندتراپی، تمرینات هوازی، ظرفیت هوازی، اندوتلین، کیفیت زندگی