بررسی تاثیر ورزش های استقامتی بر حوزه های عملکرد کاری و شدت افسردگی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی اصفهان

مقدمه: افسردگی نوعی اختلال خلق است که در آن فرد احساس غم، عدم لذت و دلسردی می کند. با توجه به افزایش افسردگی در جامعه کنونی و به ویژه دانشجویان، هدف از این تحقیق، بررسی تاثیر ورزش های استقامتی بر حوزه های عملکرد کاری و شدت افسردگی در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی اصفهان بود. مواد و روش ها: روش نمونه گیری در این پژوهش شبه تجربی به صورت ساده بود. پرسش نامه های افسردگی و عملکرد کاری از گروه آزمودنی (۴۰ نفر) و گروه شاهد (۴۰ نفر) قبل از انجام مداخله اخذ گردید و ورزش استقامتی به مدت ۸ هفته، هفته ای ۳ روز و روزی ۵/۱ ساعت بر طبق پروتکل طراحی شده انجام شد. در نهایت پرسش نامه های افسردگی و عملکرد کاری بار دیگر گرفته شدند. یافته ها: نتایج آزمون Paired t وجود تفاوت معنی دار در عملکرد (۰۰۱/۰ > P)، میزان رضایت از عملکرد (۰۰۱/۰ > P) و شدت افسردگی (۰۰۱/۰ > P) را در مقایسه قبل و بعد گروه مداخله نشان داد و نتایج آزمون Independent t حاکی از وجود تفاوت معنی دار بین دو گروه در عملکرد (۰۰۱/۰ > P) و میزان رضایت از عملکرد (۰۰۱/۰ > P) بعد از انجام مداخله بود، ولی در مورد شدت افسردگی، تفاوت میان دو گروه بعد از انجام مداخله معنی دار نبود (۰۷۰/ = P). نتیجه گیری: ۸ هفته تمرین های استقامتی می تواند به طور موثری منجر به کاهش شدت افسردگی، بهبود در عملکرد و میزان رضایت از عملکرد در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی اصفهان گردد. هر چند این تعداد جلسه، نتوانست تاثیر معنی داری را در مقایسه با گروه شاهد ایجاد کند. کلید واژه ها: ورزش های استقامتی، حوزه های عملکرد کاری، افسردگی، دانشجویان