بررسی رویکرد خانوده محور در توان بخشی کودکان دچار فلج مغزی

مقدمه: کودکان دچار فلج مغزی مجموعه ای از مداخلات توان بخشی را به منظور تسهیل رشد و بهبود استقلال کارکردی در حرکت، مراقبت از خود، بازی و فعالیت های مدرسه و اوقات فراغت دریافت می کنند. کاردرمانگران در مواجهه با کودکان با اختلال فلج مغزی از رویکردهای گوناگونی بهره می گیرند، که در الگوی سنتی رایج ترین آن درمان عصبی رشدی است. امروزه با گسترش حوزه نفوذ فلسفه خانواده محور و ضرورت التفات به طبقه بندی بین المللی کارکرد، ناتوانی و سلامت و اصول مربوط به آن، محدودیت های رویکردهای سنتی رایج و پیشرفت هایی که نظریه سامانه های پویا ایجاد نموده است، نیاز به رویکردی نوین در کاردرمانی را ضروری می نماید. هدف مطالعه حاضر، توصیفی مختصر از فلج مغزی و نقش کاردرمانی در رابطه با آن، بررسی رویکرد خدمات خانواده محور، نظریه سامانه های پویا و رویکرد درمان کارکردی خانواده محور و کاربرد آن در توان بخشی کودکان دچار فلج مغزی بود.مواد و روش ها: در این بررسی، متون شواهد پژوهشی که بر مبنای طبقه بندی درمان مبتنی بر شواهد در سطوح اول، دوم و سوم شواهد جای می گرفتند، وارد مطالعه شدند. مقالاتی که در سال های ۱۹۶۶ تا ۲۰۱۱ به چاپ رسیده بود با استفاده از کلید واژه های Functional،  Cerebral palsy، Family-centered و Therapy در پایگاه های اطلاعاتی PubMed، Scopus، ProQuest و Scholar Google جستجو و سپس مقالات یافت شده بر مبنای ملاک های ورود و خروج انتخاب شدند و مورد بررسی قرار گرفتند.یافته ها: با توجه به کلید واژه های انتخاب شده، تعداد ۱۲۸ مقاله یافت شد که پس از مطالعه چکیده مقالات، در مرحله بعد تعداد ۲۲ مقاله بر مبنای ملاک های ورود مرتبط تلقی شد. در نهایت پس از مطالعه، ۶ مقاله دقیقا پاسخ گوی پرسش مطالعه بود.نتیجه گیری: مطالعات بررسی شده نشان دهنده آن است که رویکرد درمان کارکردی خانواده محور که تلفیقی از اصول نظری کاردرمانی، رویکرد خانواده محور و دیدگاه سامانه های پویا در رشد حرکت است، می تواند به عنوان رویکردی مناسب در توان بخشی کودکان دچار فلج مغزی استفاده شود. اگر چه جهت اثبات اثربخشی آن نیاز به پژوهش های بیشتری وجود دارد.کلید واژه ها: فلج مغزی، درمان کارکردی خانواده محور، نظریه سامانه های پویا