نگاهی بر مدل نوروفیزیولوژیکی وزوز

مقدمه: وزوز یکی از علایم شایع در بیماری های گوش و آسیب های نورولوژیک است که می توان آن را یک علامت پزشکی دانست که با وجودی که هیچ صدایی در محیط وجود ندارد، بیمار از وجود صدا در گوش یا سر شکایت دارد. این شکایت اغلب به عنوان یک بیماری در نظر گرفته نمی شود، بلکه خودش بخشی از شرایط بیماری مانند کم شنوایی ناگهانی، ضربه صوتی، اختلال عملکرد حلزونی، بیماری منیر یا اختلال نورولوژیک است. تجزیه پدیده وزوز از دیدگاه علوم اعصاب موجب ایجاد یک نظریه جدید درباره وزوز شده است که در این مقاله با جزییات کامل به عنوان مدل نوروفیزیولوژیک وزوز توضیح داده شده است.مواد و روش ها: با استفاده از کلید واژه های "وزوز"، "مدل نوروفیزیولوژیک وزوز" و "مکانیسم های وزوز" مقالات منتشر شده در این مورد، در بانک های اطلاعاتی Science direct، Pubmed، Google scholar، Proquest و Scopus در بازه زمانی ۲۰۱۱-۱۹۹۴، مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: حاصل جستجوی انجام گرفته، ۳۵ مقاله پژوهشی و ۷ مقاله مروری بود. پس از بررسی عنوان، مقدمه و بحث در مورد مقالات پژوهشی و مطالعه کامل مقالات مروری، ۱۸ مقاله یافت شد که به موضوع مورد نظر پرداخته بودند و با استفاده از آن ها این مقاله مروری نگاشته شد. نتیجه گیری: بر اساس مدل نوروفیزیولوژی وزوز مسیرهای شنوایی و غیرشنوایی در ایجاد وزوز نقش دارند. درک بلندی وزوز و میزان آزاردهندگی به فعالیت سیستم لیمبیک بستگی دارد.کلید واژه ها: وزوز، مدل نوروفیزیولوژیک شنوایی، مدل نوروفیزیولوژیک غیرشنوایی