مقایسه اثر تمرینات ثباتی و مکنزی بر روی درد، ناتوانی و اندازه عضله مولتی فیدوس کمری در زنان مبتلا به کمردرد غیر اختصاصی مزمن

مقدمه: کمردرد مزمن منجر به علایم بالینی متعدد مانند مهار رفلکسی عضلات مولتی فیدوس و آتروفی آن، اختلال عملکردی و آتروفی عضلات پارااسپینال ناحیه کمر و ناتوانی می گردد که این آتروفی شانس عود کمردرد را افزایش می دهد. بنابراین در این مطالعه اثر تمرینات ثباتی و مکنزی بر روی درد، ناتوانی و اندازه عضلات مولتی فیدوس کمری در بیماران مبتلا به کمردرد مزمن غیر اختصاصی مقایسه گردید.مواد و روش ها: این مطالعه با طراحی کارآزمایی بالینی با شرکت ۶۰ خانم غیر ورزشکار مبتلا به کمردرد مزمن غیر اختصاصی انجام شد. بیماران به طور تصادفی در دو گروه تمرینات ثباتی و مکنزی قرار گرفتند. میزان درد، ناتوانی و سطح مقطع عضله مولتی فیدوس قبل، پس از ۶ هفته مداخله شامل تمرینات ورزشی و همین طور پس از ۴ هفته پیگیری به ترتیب با استفاده از مقیاس دیداری درد، پرسشنامه ناتوانی Oswestry و اولتراسونوگرافی اندازه گیری شد. از آزمون Independent t برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده گردید. مقادیر ۰/۰۵ < P به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد.یافته ها: تمرینات ثباتی و مکنزی باعث کاهش معنی دار درد و ناتوانی نسبت به دوره قبل از تمرین شدند (۰/۰۰۰۱ < P). همچنین تمرینات ثباتی منجر به افزایش معنی دار اندازه عضله در سطح مهره ای پنجم گردید (۰/۰۰۰۱ < P)، در حالی که تمرینات مکنزی تغییر معنی داری روی اندازه عضله نداشت (۰/۰۵ > P).نتیجه گیری: تمرینات ثباتی و مکنزی سبب کاهش درد و ناتوانی در بیماران مبتلا به کمردرد مزمن غیر اختصاصی می شوند. به علاوه تمرینات ثباتی باعث افزایش اندازه عضله مولتی فیدوس در سطح مهره پنجم گردید. با توجه به این اثر مضاعف به نظر می رسد که استفاده از تمرینات ثباتی بتواند در جلوگیری از عود مجدد کمردرد موثر باشد.کلید واژه ها: کمردرد مزمن غیر اختصاصی، تمرینات ثباتی، تمرینات مکنزی، مولتی فیدوس کمری