بررسی برخی خواص نخهای مخلوط دو جزئی پنبه/پلی استر در ریسندگی چرخانه ای با استفاده از مدل هیبریدی

اگر یک ماده، ترکیبی از چند جزء سازنده باشد، خواص کلی سیستم مخلوط، با خواص هر جزء، متناسب با مقدار نسبت، مرتبط است. در این تحقیق، با استفاده از مدل هیبریدی، اثر متقابل الیاف پنبه و پلی استر در نخهای مخلوط تولید شده از این دو لیف، بررسی شده است. 5 نوع نخ مخلوط و دو نوع نخ 100 % پنبه و 100 % پلی استر در سیستم ریسندگی چرخانه ای تولید شدند. در این مطالعه، اثر متقابل این الیاف روی خواص نخ، نظیر استحکام، ازدیاد طول تا حد پارگی و مدول الاستیک بررسی شده است. تفاوت نتایج حاصل از آزمایش و نتایج پیش بینی شده با استفاده از قانون ساده ی مخلوطها، از نظر آماری بررسی شده اند. معادله یخط ROM و رگرسیون برای پارامترهای مختلف به دست آمده و با آزمونهای ناپارامتری علامت و ویلکاکسون، مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفته اند. همچنین نتایج حاصل از محاسبه ی استحکام نخها، با مدل تئوری همبرگر مقایسه شده است.نتایج نشان می دهند که پارامتر ازدیاد طول تا حد پارگی با مدل ساده تفاوت معنی دار ندارد و استحکام نخ،با افزایش درصد الیافپنبه کاهش می یابد و رفتار مدول الاستیک از اثر متقابل الیاف در نخ تاثیر نمی پذیرد. نتایج مقایسه با تئوری همبرگر نیز نشان می دهد که استحکام نخها با افزایش درصد پلی استر، زیاد می شود و نخهای مخلوط چرخانه ای از مدل همبرگر پیروی نمی نمایند.

Keywords:

مدل هیبریدی , مخلوط الیاف , قانون مخلوطها , ریسندگی چرخانهای , تئوری همبرگر