نقش سبک فرزند پروری و فراهیجان مادر در پیش بینی انعطاف پذیری روانشناختی نوجوانان

هدف از پژوهش حاضر تعیین نقش سبک فرزند پروری و فراهیجان مادر در پیش بینی انعطاف پذیری روانشناختی نوجوانان بود. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر ماهیت و روش از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل تمامی مادران و فرزندان نوجوانان شهر شیراز بود که از بین آنها با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چندمرحله ای تعداد ۱۰۰ نفر انتخاب شدند. افراد نمونه از طریق توزیع پرسشنامه انعطاف پذیری روانشناختی نوجوان عظیمی، یزدخواستی، ابراهیمی و مر آئی (۱۳۹۹)، پرسشنامه سبک های فرزندپروری بوری (۱۹۹۱) و مقیاس فراهیجان بک، هافر و اسکوبلر (۲۰۰۹) مورد سنجش قرار گرفتند. داده های گردآوری شده در دو سطح مورد تجزیه و تحلیل (آمار توصیفی و آمار استنباطی) قرار گرفت. در سطح آمار از میانگین و انحراف معیار و در سطح آمار استنباطی از ضریب همبستگی و رگرسیون چندگانه استفاده شد. نتایج حاصل گویای آن است که سبک فرزندپروری اقتدار طلب و فراهیجان مثبت پیش بینی کننده مثبت و معنادار انعطاف پذیری روانشناختی نوجوانان است. بین سبک های فرزندپروری آسان گیری، مستبدانه با انعطاف پذیری روانشناختی نوجوانان رابطه منفی معنادار وجود دارد. سبک فرزندپروری اقتدارطلب با انعطاف پذیری روانشناختی نوجوانان رابطه مثبت معنادار وجود دارد. بین فراهیجان منفی با انعطاف پذیری روانشناختی نوجوانان رابطه منفی معنادار وجود دارد. همچنین بین فراهیجان مثبت با انعطاف پذیری روانشناختی نوجوانان نیز رابطه مثبت معنادار وجود دارد.

Keywords:

سبک فرزند پروری , فراهیجان و انعطافپذیری روانشناختی.