نقش گرایش به بخشش در پیش بینی سلامت معنوی دانش آموزان متوسطه دوره اول

هدف اصلی از پژوهش نقش گرایش به بخشش در پیش بینی سلامت معنوی دانش آموزان متوسطه دوره اول شهرستان سراوان بود.روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی می باشد.جامعه آماری کلیه دانش آموزان متوسطه دوره اول شهرستان سراوان به تعداد ۷۹۱۴ نفر می باشد. از تعداد کل دانش آموزان؛ (۳۶۷) نفر، ۱۵۶ نفر را دختران و ۲۱۱ نفر را پسران به عنوان نمونه آماری تشکیل می دادند که با روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی انتخاب گردیدند. ابزار گردآوری داده ها، مقیاس گرایش به بخشش هارتلند و همکاران (۲۰۰۵) و پرسشنامه سلامت معنوی پولوتزین و الیسون (۱۹۸۲) بوده است. که پایایی آن ها با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب ۰/۸۹ و ۰/۸۱ برآورد گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها از فراوانی، درصد، میانگین، میانه، انحراف معیار، ضریب همبستگی پیرسون، T مستقل، T تک گروهی و رگرسیون گام به گام استفاده گردید. نتایج نشان داد که بین گرایش به بخشش با سلامت معنوی دانش آموزان رابطه مثبت و معنادار وجود دارد. بین گرایش به بخشش و سلامت معنوی دانش آموزان بر اساس جنسیت تفاوت معناداری وجود ندارد و مولفه بخشش موقعیت با مقدار (۰/۱۳) Beta بر سلامت معنوی دانش آموزان اثر مثبت میگذارد.

Keywords:

گرایش به بخشش , سلامت معنوی , دانش آموزان