نقد شبهه رویت الهی در روایات توحیدی امام رضا(ع)

از جمله مباحث چالش برانگیز در حوزه خداشناسی مسئله رویت الهی است. از یک سو عادت و انس انسان به باور به وجود هر چیز در پی رویت آن، درخواست پیوسته رویت الهی را سبب شده است و از سوی دیگر، متون دینی بر استحاله این امر تاکید می کنند. شیوع روایات ناسره مبنی بر رویت خداوند توسط پیامبر(ص) در شب معراج یا رویت الهی توسط مومنان در روز قیامت، میان منابع روایی اهل سنت، زمینه باور به رویت را در میان مسلمانان تا عصر امام رضا(ع) گسترش داد و باعث طرح پرسشهایی در این زمینه از آن حضرت شد. امام به عنوان سنگربان حقیقی دین با کمک براهین قرآنی و عقلی به نقد این شبهه پرداخت. نگارنده در این مقاله ضمن بررسی دیدگاه امامیه، معتزله و اشاعره درباره رویت خداوند، اهم روایات توحیدی از امام رضا(ع) به ویژه گفت و گوی ابوقره با آن حضرت در نقد این شبهه را بررسی کرده است.

Keywords:

رویت الهی , امام رضا(ع) , کافی شریف , روایات توحیدی , امامیه , معتزله , اشاعره