رفق و مدارا در تربیت عاطفی فرزندان

سنت الهی در امر تربیت، سهل گیری است چون دین اسلام از حرج و سختی به دور است. و هرکس را به اندازه وسعتش تکلیف می کند.تربیت دغدغه همه انبیاء، اولیاء و مصلحان بزرگ بوده و به کمک اصول و روش های متعدد تربیتی تلاش شده است تا این کارمهم به انجام برسد.هدف اصلی در تربیت،رشد دادن در جهت کمال یا اصلاح و بازداشتن از صفات و رفتار نادرست است. تربیت اسلامی ساحت های مختلفی داردکه تربیت عاطفی یکی ازمهمترین این ساحات ها است. تربیت عاطفی عبارت است از: فرایند یاری رسانی به متربی برای شکوفاسازی و به کمال رسانی عواطف انسانی وی و نیز اصلاح رفتارهای غیر عاطفی.هدف تربیت عاطفی عبارت است از اینکه عواطف متربی به گونه ای رشد یابد تا به خوبی بتواند به خود، خدا، دیگران و طبیعت(توجه محبت آمیز) داشته باشد.برای این که تربیت دینی در مسیردرست خود به پیش برود و به اهداف خود برسد لازم است عناصر تشکیل دهنده ی نظام تربیت دینی واضح و منقح شود چرا که در غیر این صورت تربیت دینی در عمل از مسیر صحیح منحرف شده و گرفتار آسیب ها و لغزش های می شود.با روشن شدن دیدگاه اسلام درباره رفق و مدارا در تربیت دینی و حدود و ابعاد آن موجب مانع بسیاری از لغزش ها و آسیب های مرتبط می شود.لذا لازم است بررسی فقهی دقیق رفق و مدارا و مسایل پیرامون آن مورد تحقیق قرار بگیرد.به همین منظور در این مقاله سعی  شده است که دیدگاه فقه امامیه درباره رفق و مدارا در تربیت  عاطفی فرزندان را از خلال منابع و متون دینی کشف و استخراج نماید.این مقاله در قالب روش توصیفی، تحلیلی و اجتهادی به رعایت رفق و مدارا در ساحت تربیت عاطفی می پردازد و با طرح ادله مانند عقل،آیات،روایات، سیره و قواعد عامه فقهی، حکم فقهی رفق و مدارا در تربیت بیان می کند. بر پایه ادله عقلی، نقلی و سیره عقلا ، رعایت رفق و مدار در ساحت تربیت عاطفی مستحب موکد است اما خشونت در مقام تربیت نیز رعایت نکردن رفق و مدارا وتوان جسمی،روحی و عاطفی متربی که منجر به ضرر شود حرام است.همچنین تحمیل و اجبار کردن متربی درساحت های مختلف تربیتی سبب انحراف و اضلال متربی شود،این عمل هم حرام خواهد بود.

Keywords:

رفق , مدارا , تربیت دینی , تربیت عاطفی