رابطه بین طرحواره های ناسازگار اولیه و باورهای ارتباطی غیرمنطقی با میانجی گری سبک های حل تعارض کارآمد

پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش واسطه ای سبک های حل تعارض کارآمد در رابطه بین طرحواره های ناسازگار اولیه و باورهای ارتباطی غیرمنطقی در قالب یک مدل انجام شد. روش پژوهش حاضر از نوع همبستگی بود. بدین منظور ۲۹۳ نفر از دانشجویان زن متاهل کارشناسی و کارشناسی ارشد دانشگاه تهران که به وسیله نمونه گیری تصادفی خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند به پرسشنامه های طرحواره های ناسازگار اولیه (YSQ، ۱۹۹۰)، باورهای ارتباطی غیرمنطقی (RBI، ۱۹۸۲) و پرسشنامه سبک های حل تعارض رحیم نسخه دوم (ROCI-II، ۱۹۸۳) پاسخ دادند. تجزیه وتحلیل داده ها به روش معادلات ساختاری و با استفاده از نرم افزار AMOS انجام گرفت. یافته ها نشان داد که اثر مستقیم طرحواره های ناسازگار اولیه و سبک های حل تعارض کارآمد (سبک یکپارچگی و سبک مصالحه) بر باورهای ارتباطی غیرمنطقی معنادار بود (۰۰۱/۰ = p). هم چنین، در رابطه بین طرحواره های ناسازگار اولیه و باورهای ارتباطی غیرمنطقی، سبک های حل تعارض کارآمد، نقش واسطه ای داشتند (۰۱/۰p <). بنابراین درمانگران می توانند، با بررسی طرحواره ها و افزایش مهارت های حل تعارض کارآمد مراجعان، میزان تاثیر باورهای ارتباطی غیرمنطقی را در روابط آن ها کاهش دهند.

Keywords:

سبک های حل تعارض , طرحواره های ناسازگار اولیه , باورهای ارتباطی غیرمنطقی