تاثیر میزان انگیزش پیشرفت بر درگیری شناختی در بین دانش آموزان مقطع راهنمایی

هدف از انجام این پژوهش، بررسی تاثیر میزان انگیزش پیشرفت بر درگیری شناختی (یادگیری خودتنظیمی و راهبردهای شناختی) بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه دانش­آموزان دختر و پسر مقطع راهنمایی شهر رامیان در سال تحصیلی ۹۲-۱۳۹۱ که شامل ۵۰۳ نفر می­شدند، تشکیل دادند. با استفاده از جدول تعیین حجم نمونه کرجسی و مورگان و از طریق نمونه گیری تصادفی خوشه­ای ۲۱۶ دانش­آموز به عنوان نمونه انتخاب شدند. از این تعداد ۹۴ (۴۳%) دانش­آموز پسر و ۱۲۲ (۵۶%) دانش­آموز دختر بودند. روش پژوهش از نوع علی پس رویدادی بود.برای جمع­آوری داده­ها درباره درگیری شناختی از پرسشنامه درگیری در مدرسه استفاده شد. این پرسشنامه توسط وانگ، ویلت و اکلس و براساس چارچوب نظری پیشنهاد شده توسط فردریکس، بلومنفلد و پاریس ساخته شده است. ابزار دیگر پژوهش، پرسشنامه انگیزش پیشرفت هرمنس بود. با استفاده از آزمونT مستقل داده­ها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج پژوهش نشان دادند که بین میانگین گروه های دانش­آموزان با انگیزش پیشرفت بالا و دانش­آموزان با انگیزش پیشرفت پایین در مقیاس­های درگیری شناختی، یادگیری خودتنظیمی و راهبردهای شناختی، تفاوت معنادار وجود دارد.

تاثیر میزان انگیزش پیشرفت بر درگیری شناختی در بین دانش آموزان مقطع راهنمایی Keywords:

انگیزش پیشرفت , درگیری شناختی , راهبردهای شناختی , یادگیری خودتنظیمی