ارتباط بین میزان آگاهی آموزگاران از ناتوانی های یادگیری با احساس تعلق به مدرسه و عملکرد تحصیلی دانش آموزان پایه اول دبستان

هدف این پژوهش تعیین ارتباط بین میزان آگاهی آموزگاران از ناتوانایی های یادگیری با احساس تعلق به مدرسه و عملکرد تحصیلی دانش آموزان در پایه اول دبستان بود.  بدین منظور با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی تعداد ۴۵ معلم انتخاب شدند. به ازای هر معلم، ۵ دانش آموز از کلاس همان معلم انتخاب شد (حجم نمونه دانش آموزان ۲۲۵ نفر). برای سنجش میزان آگاهی آموزگاران از ناتوانایی های یادگیری از پرسش نامه محقق ساخته و برای سنجش احساس تعلق دانش آموزان به مدرسه از پرسش نامه سنجش مسولیت پذیری دانش آموزان استفاده شد. بین میزان آگاهی معلمان و احساس تعلق دانش آموزان نسبت به مدرسه رابطه معنی داری مشاهده نشد (۰۵/۰> p). بین میزان عملکرد تحصیلی دانش آموزان و آگاهی معلمان به ناتوانی های یادگیری رابطه معنی داری مشاهده شد (۰۵/۰< p و ۰۱/۰< p). در تمام مواد درسی دانش آموزان معلمان دارای آگاهی مطلوب در مقایسه با دانش آموزان معلمان فاقد آگاهی مطلوب، از عملکرد تحصیلی بهتری برخوردار بودند. بین نمرات عملکرد تحصیلی (خواندن، نوشتن، املاء و ریاضیات) و میزان آگاهی معلمان، همبستگی مثبت و معنی دار (۰۵/۰< p)  مشاهده شد. تحلیل رگرسیون نشان داد متغیر میزان آگاهی معلمان توانایی پیش بینی کنندگی متغیرهای عملکرد تحصیلی را دارا است.

Keywords:

آموزگاران , یادگیری , اول دبستان