نقش باززنده سازی و مرمت محلات تاریخی در توسعه صنعت گردشگری (مطالعه موردی: محله سرشور مشهد)

شهر مشهد به واسطه وجود مضجع منور امام رضا(ع) همواره در همه ادوار تاریخ مورد توجه شیعیان بوده و دارای محلاتی به قدمت بیش از ۳۰۰ سال است. سرشور یکی از ۶ محله قدمی مشهد است که قدمت آن به دوره تیموریان بر میگردد. این محله در جنوب غربی حرم مطهر قرار دارد. مطالعات نشان می دهد در سال ۱۲۲۱ ه.ش حدود ۱۲ درصد جمعیت شهر در این محله ساکن بوده اند و همچنین در سال ۱۳۵۱ه.ش بافت همگن اجتماعی و مطلوب سبب تمایل به ماندگاری ساکنان شده بود البته در جند دهه اخیر به علت فرسودگی بافت مسکونی آن و همچنین گسترش حرم مطهر و فضاهای پیرامونی آن اکثر ساکنان آن رغبتی به ماندن ندارند. این روند خروج ساکنین می تواند به حذف آن از بافت شهری منجر شود که این نکته می تواند ضربه بزرگی به تاریخچه و هویت شهر مشهد باشد. شاید بتوان گفت از پیامدهای این اتفاق گسست تعاملات اجتماعی بین زائران و مجاوران و در ادامه کاهش ماندگاری زائران و گردشگران باشد. با توجه به منافع و سودی که در جذب و ماندگاری گردشگران و زائران وجود دارد مرمت و احیا این محلات تاریخی در سطح شهر توجیه دارد. پژوهش حاضر به بررسی نقش احیا و باززنده سازی این محله در جذب گردشگران می پردازد.

Keywords:

شهر مشهد , سر شور , حرم مطهر , هویت , باززنده سازی