بررسی اثربخشی زوج درمانی هیجان مدار بر دسترسی و پاسخگویی و همدم طلبی زنان متاهل

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی رویکرد هیجان مدار بر دسترسی و پاسخگویی و همدم طلبی زنان متاهل شهر اصفهان بود. طرح پژوهش از نوع نیمه تجربی با پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری تحقیق زنان متاهل شهر اصفهان درسال ۱۴۰۰ و نمونه تحقیق ۳۰ زن بود که به روش داوطلبانه انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و گواه گمارده شدند. ابزار مورد استفاده پرسشنامه ی کوتاه دسترسی پذیری، پاسخگویی و همدم طلبی سندبرگ و همکاران )۲۰۱۲( بود. مداخله آزمایشی )رویکرد هیجان مدار( بر روی گروه آزمایش به مدت ۱۰ جلسه ۹۰ دقیقه ای و یک بار در هفته اجراگردید. پس از اتمام برنامه آموزشی از هر دوگروه پس آزمون به عمل آمد. به منظور تجزیه و انجام داده ها از تحلیل واریانس چند متغیری و کواریانس)مانکوا( و با نرم افزار spss۲۲استفاده شد. نتایج نشان داد که آموزش رویکرد هیجان مدار بر دسترسی و پاسخگویی و همدم طلبی زنان متاهل شهر اصفهان در پس آزمون موثر بوده است )P<۰/۰۱(، و بعنوان یک مداخله موثر می توان از آن استفاده کرد.

Keywords:

هیجان مدار , دسترسی , پاسخگویی , همدم طلبی.