بررسی ویژگی های فیزیکی و مکانیکی فیلم زیست تخریب پذیر جاوشیر حاوی رزین و نانوذرات جاوشیر

به منظور بهبود خواص فیلم تهیه شده از جاوشیر از نانو ذرات صمغ جاوشیر و همچنین رزین جاوشیر استفاده شد. نانوذرات روی فیلم جاوشیر (۴ درصد صمغ و ۵/۲ درصد گلیسرول) طی زمان های ۳۰ و ۶۰ دقیقه پاشش شدند. به منظور افزایش آبگریزی فیلم ها از رزین جاوشیر استفاده شد که به صورت یک لایه روی سطح فیلم ها پوشش داده شد. ضخامت فیلم ها پس از خشک شدن افزایش یافت که می تواند به دلیل فشار بخار آب به هنگام خروج از فیلم در زمان تبخیر شدن باشد. نتایج حلالیت نشان داد که کلیه فیلم ها حلالیت بسیار بالایی دارند که به دلیل ماهیت آبدوست جاوشیر است. البته افزودن نانوذرات و پوشش دهی با رزین سبب کاهش حلالیت در آب فیلم ها شد. نفوذپذیری به بخار آب فیلم نانو۶۰ نسبت به فیلم شاهد افزایش یافته بود که می توان آن را به افزایش سطح فیلم ها در اثر افزودن نانوذرات نسبت داد. این در حالی است که پوشش دهی سطح با رزین به طور معنی داری نفوذپذیری به بخار آب فیلم را کاهش داد. آزمون بافت سنجی نشان داد که فیلم نانو۳۰+ رزین دارای ۷۲/۲ ±۵۴/۶ درصد کشیدگی تا نقطه پارگی و۱/۴۷ ± ۹/۳۰۲ استحکام کششی بود. فیلم نانو ۳۰+ رزین بیشترین استحکام کششی و کمترین درصد کشیدگی را داشت. نتایج زاویه تماس نشان داد که با افزودن نانوذرات و پوشش دهی با رزین زاویه تماس و در نتیجه آبگریزی افزایش یافته است. تصاویر SEM نیز نشان داد که افزودن نانوذرات و پوشش دهی با رزین سبب کاهش زبری فیلم شده است. در نهایت می توان گفت که افزودن نانوذرات جاوشیر به خوبی توانست استحکام کششی فیلم جاوشیر را افزایش دهد و پوشش دهی سطح فیلم با رزین برای کاهش ویژگی های آب دوستی و نفوذپذیری به بخار آب فیلم جاوشیر بسیار موثر بود.

Keywords:

صمغ , رزین , جاوشیر , فیلم خوراکی , نانوذرات