کاربرد زمان واکنش معنایی در تفکیک افراد فریبکار و غیرفریبکار

شناخت و تحلیل ذهن و رفتار انسان، داده های پربهایی را برای کشف مجرمین و رهایی افراد بی گناه به دست می دهد. فعالیت شناختی مرتبط با فریبکاری را می توان با روش سنجش زمان واکنش معنایی، به عنوان هم بسته رفتاری فعالیت شناختی، ارزیابی کرد. هدف این پژوهش تعیین تفاوت زمان واکنش معنایی در افراد با و بدون فریبکاری (دروغ گویی)  بود و این مسئله مورد بررسی قرار گرفت که آیا ممکن است با به کار گیری یک ابزار دقیق برای اندازه گیری زمان پاسخ افراد به سوالات خاص در مورد صحت و سقم پاسخ های آنان نتیجه گیری کرد. در این پژوهش این زمان با استفاده از تکلیف اندازه گیری زمان واکنش معنایی که یک برنامه رایانه ای است اندازه گیری شد. این پژوهش با توجه به اهداف آن از نوع بنیادی- کاربردی و از نظر شیوه جمع آوری داده ها از نوع نیمه آزمایشی با اندازه گیری مکرر بود. نمونه تحقیق ۲۸ نفر از افراد در دسترس بودند که در سال ۱۳۹۹ با رضایت در این طرح مشارکت کردند. متغیرهای پژوهش شامل متغیر مستقل موقعیتی با دو وضعیت:۱) فریبکاری؛ ۲) بدون فریبکاری. متغیر وابسته زمان واکنش معنایی و متغیرهای کنترل، جنسیت مذکر، سن بالای بیست سال، تحصیلات بالای دیپلم و راست دستی، بود. در این پژوهش زمان دقیق درنگ در پاسخ به سوالات با دقت هزارم ثانیه محاسبه شد و براساس نتایج حاصله، فرضیه پژوهش که عبارت بود از زمان واکنش معنایی در پاسخ های فریبکارانه (دروغ) به سوالات، طولانی تر از پاسخ های غیرفریبکارانه (راست) است با سطح معناداری ۰۰۱/۰ تایید شد.

Keywords:

زمان واکنش معنایی , بازداری , فریبکاری