بررسی تاثیر آموزش بر رشد مهارت های حرکتی دست کودکان ۵-۷ ساله با نشانگان داون شهرستان نوشهر

هدف از این پژوهش بررسی تاثیر آموزش بر رشد مهارت های حرکتی دست کودکان با نشانگان داون می باشد. آزمون شوندگان در این مطالعه تجربی، ۱۵ کودک پسر »نمونه در دسترس۵-۷ « ساله با نشانگان داون بودند. کودکان جهت سنجش مهارت با آزمون »پوردوپگ برد« مورد ارزیابی قرار گرفتند. کودکان در ۲۴ جلسه ی ۴۰ دقیقه ای در برنامه آموزشی هماهنگی چشم و دست شرکت کردند و سپس با آزمون پوردوپگ برد مورد ارزیابی قرار گرفتند. جهت بررسی تفاوت بین نتایج، از آزمون های آماری ناپارامتریک مک نمار و ویلکاکسون استفاده گردید. نتایج حاکی از آن بود که میانگین مهارت دست و هماهنگی دودست قبل و بعد از مداخله تفاوت معناداری داشت .(P< ۰/۰۵) از این رو می توان گفت که آموزشفعالیت های هماهنگی چشم و دست بر میزان رشد مهارت دست کودکان نشانگان داون موثر بوده است.

Keywords:

نشانگان داون , مهارت حرکتی دست , تست پوردوپگ برد.