اثربخشی آموزش گروهی با رویکرد شناختی رفتاری مادران دانش آموزان اوتیستیک مقطع ابتدایی شهر خوی برمیزان پرخاشگری این دانش آموزان سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۴۰۱

این پژوهش به منظور بررسی اثر بخشی آموزش گروهی با رویکرد شناختی رفتاری مادران دانش آموزاناوتیستیک مقطع ابتدایی شهر خوی بر میزان پرخاشگری این کودکان در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۴۰۱ صورتگرفت . روش: این پژوهش از نوع شبه آزمایشی طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل می باشد.جامعه آماری این پژوهش کلیه مادران دانش آموزان مقطع ابتدایی مدرسه اوتیسم شهر خوی بود. حجم نمونه ۳۰ نفر بود. افراد گروه نمونه به روش غیر تصادفی و از نوع هدفمند انتخاب شدند. شرکت کنندگان در برنامه آموزش گروهی با رویکرد شناختی رفتاری، مادران این دانش آموزان بودند. ابزار این پژوهش مقیاس پرخاشگریکودکان پیش دبستانی[ pcas ] بود که توسط مادران گروه آزمایش و گواه تکمیل گردید.جهت تحلیل آماریداده ها از آمار توصیفی و استنباطی در محیط نرم افزاری SPSS۲۶ استفاده گردید. یافته ها: نتایج نشان دادکه آموزش گروهی با رویکرد شناختی رفتاری مادران دانش آموزان اوتیستیک در کاهش میزان پرخاشگری ایندانش آموزان اثربخش و این تاثیر در جلسه پیگیری نیز از ثبات لازم برخوردار بوده است. نتیجه گیری: با توجه به مزایای آموزش والدین در کاهش رفتارهای ناسازگارانه دانش آموزان اوتیستیک پیشنهاد می شود این رویکرد آموزش در کنار سایر روشهای مرسوم در زمینه اوتیسم به مادران آموزش داده شود.

Keywords:

رویکرد شناختی رفتاری , پرخاشگری , دانش آموزان اوتیستیک