بررسی اثربخشی آموزش مدیریت استرس بر تاب آوری، امید به زندگی سالمندان شهر کرمانشاه

اگرچه مقادیر خاصی از استرس لازمه ی زندگی انسان است، ولی تدوام و شدت بالای آن می تواند اثرات آسیب زای روانی جسمی به خصوص در سالمندان داشته باشد. هدف از پژوهش حاضر تعیین میزان اثربخشی آموزش مدیریت استرس بر تاب آوری و امید به زندگی سالمندان شهر کرمانشاه است. پژوهش حاضر از نوع کاربردی شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل میباشد. جامعه آماری پژوهش شامل تمام سالمندان بالای ۶۰ سال ساکن در مراکز نگهداری موقت سالمندان روزانه شهر کرمانشاه در تابستان ۱۴۰۱ می باشد که جهت نمونه گیری تعداد ۴۰ نفر به روش در دسترس انتخاب گردید و پرسشنامه تاب آوری کونر و دیویدسون، پرسشنامه امید به زندگی برروی آنها اجرا گردید و بر روی گروه آزمایشی پروتکل مدیریت استرس که شامل ۱۰جلسه ی هفتگی است (دو بار در هفته) که هر جلسه به مدت ۹۰ دقیقه برگزار شد. در نهایت نتایج با استفاده از آزمون کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج بیانگر آن بود که آموزش مدیریت استرس به صورت معناداری موجب افزایش امید به زندگی و تاب آوری سالمندان می گردد. بنابراین پیشنهاد می شود که در تمام مراکز نگهداری سالمندان و یا در سطح کلان سالمندان جهت امید بیشتر به زندگی و کیفیت بالاتر زندگیشان تحت درمان کنترل استرس قرار بگیرند.

Keywords:

مدیریت استرس , تاب آوری , امید به زندگی , سالمندان