ملاحظات مدیریت ایمنی زمینی در کاهش آسیب پذیری یگان های نظامی از منظر پدافند غیرعامل

ایمن سازی و کاهش آسیب پذیری زیرساخت های مورد نیاز سامانه دفاعی از عمده ترین اهداف پدافند غیرعامل بوده تا شرایط را برای امنیت کشور فراهم نماید. افزایش ضریب ایمنی زمینی یگان های نظامی، باعث کاهش آسیب پذیری سرمایه های ملی و در نهایت افزایش بازدارندگی دفاعی خواهد شد.  این مقاله، سعی دارد ضمن مفهوم­شناسی ایمنی زمینی و شناسایی تهدیدات این حوزه در یگان های نظامی، راه کارهای مقابله با آن ها را با اتکا بر اصول پدافند غیرعامل جهت ارتقاء ایمنی و کاهش آسیب پذیری سامانه دفاعی کشور بیان نماید. جامعه آماری پژوهش شامل ۹۳ نفر از کارشناسان مرتبط با ایمنی می باشند و با استفاده از روش نمونه گیری غیراحتمالی هدفمند به تعیین نمونه پرداخته شده است. ابزار جمع آوری اطلاعات، اسنادی و کتابخانه ای شامل ۳۲۱۷ مدرک حادثه و رویداد زمینی در یگان های نظامی از سال ۱۳۷۸ الی ۱۳۹۰، مطالعات میدانی و پرسشنامه است. جهت تجزیه وتحلیل نتایج حاصل، از نرم افزارSPSS  بهره برده شده است. نتایج مطالعه حاکی از تاثیرگذاری مولفه های فرهنگ سازی ایمنی، مدیریت و فرماندهی، استانداردسازی، نظارت، جامعیت، به روز و در دسترس بودن، تعامل با سایر موسسات آموزشی و اعتباربخشی مالی در کاهش آسیب پذیری یگان های نظامی است.

Keywords:

ارزیابی , ایمنی زمینی , پدافند غیرعامل , یگان های نظامی