توسعه رویکرد راهبردی در مهندسی فرهنگ ایمنی نیروهای مسلح (مطالعه موردی یکی از یگان های تابعه نیروهای مسلح با ماموریت سازندگی)

هر سازمانی  برای هدایت منطقی فعالیت های خود باید رویکرد راهبردی پیش بگیرد. مطالعات علمی نشان می دهد، برنامه­ریزی و تهیه راهبردهای مناسب از مهم ترین عناصر سازمان تلقی شده و در راس آن ها قرار دارد. اکثر سازمان هایی که اقدام به تدوین برنامه ریزی راهبردی کرده اند، اذعان دارند که فرایند برنامه ریزی به مثابه دوره آموزش مدیریت کاربردی نقش بسزایی در اعتلا و درک مدیریتی آنان داشته است. یکی از جلوه های زیبای مدیریت نوین ضرورت رویکرد سازمان ها به مشارکت عمومی و تهیه تمهیدات لازم برای بهره گیری از شکل بسیج­گونه کارکنان درراه نیل به اهداف است. از سویی وقوع تغییرات مداوم و اغلب پیش بینی ناپذیر درکنار محدودیت منابع، نیاز به برنامه ریزی  دقیق و آینده نگر را تا سطح یک نیاز حیاتی بالا می­برد. این امر نه تنها مستلزم شناخت وضعیت موجود (چه داخلی و بیرونی) بوده بلکه مبتنی بر مجموعه ای جامع و درعین حال کاربردی از اهداف بلندمدت و کوتاه مدت است. همچنان که امام علی(ع) می فرماید: «خدا رحمت کند آن کس را که می داند از کجاست، در کجاست و به کجا می رود. در این میان مقوله فرهنگ ایمنی نیز امری مستثنی نبوده و در نظام برنامه­ریزی راهبردی آن عوامل گوناگونی ازجمله: اندازه سازمان، نوع مدیریت، شرایط محیطی، فرایند تولید و پیچیدگی­های آن و ارزش­های نظام برنامه­ریزی سازمان، تاثیرگذارند. بر همین اساس در این پژوهش مدلی برای مهندسی فرهنگ ایمنی دریکی از رده­های تابعه نیروهای مسلح با استفاده از کسب نظرات خبرگان تدوین و به صورت آزمایشی استقراریافته است تا تحقق هدف تعمیق فرهنگ ایمنی به عنوان راهبردی در پیشگیری از وقوع حوادث تحقق یابد.

Keywords:

برنامه ریزی , سند راهبرد , فرهنگ ایمنی , مدیریت راهبردی , H.S.E-MS