نقش ساختار مشارکت کلاسی در اثربخشی رویکرد توجه به فرم غیرمستقیم

یکی از موضوعات قابل توجه در زمینه آموزش زبان دوم، نقش ساختار مشارکت کلاسی در شکلگیری توجه به فرم غیرمستقیم در آموزش نکات گرامری است (; Lehrer & Palincsar, ۲۰۰۴ (Nassaji, ۲۰۱۰ & ۲۰۱۳. هدف مطالعه حاضر بررسی میزان کاربرد توجه به فرم غیرمستقیم در ساختارهای مشارکت کلاسی معلم دانشآموز و اثربخشی آن در فراگیری زمان گذشته افعال باقاعده و بیقاعده از طریق فعالیت املاء انشاء بود. بدین منظور، پس از برگزاری آزمون تعیین سطح برای یک گروه هفتاد نفری از شرکتکنندگان، ۳۲ نفر از زبانآموزهای سطح پیش متوسط انتخاب شدند و سپس بهطور تصادفی در سه ساختار مشارکتی (ده نفر در گروه انفرادی، دوازده نفر در گروههای کوچک و ده نفر در گروه کلاسی) قرار گرفتند. آموزش توجه به فرم غیرمستقیم در ده جلسه و به مدت دو ماه و نیم به طول انجامید. تعاملات  بین معلمان و دانش آموزان در هر سه گروه بهصورت صوتی ضبط، بازنویسی و کدگذاری شدند. بخش های زبانی به عنوان واحد تجزیه و تحلیل فراوانی توجه به فرم غیرمستقیم قرار گرفت. نتایج حاکی از آن بود که اکثر بخش های زبانی در تعاملات انفرادی رخ دادند و عمدتا از نوع واکنشی بودند. نتایج آزمون تحلیل کی دو (توان دوم کا) نشان داد که ارتباط معناداری بین نوع ساختار مشارکت کلاسی و استفاده از رویکرد توجه به فرم غیرمستقیم وجود دارد. همچنین مشخص شد باوجودی که بخش های زبانی اکثرا در ساختار تعاملات انفرادی رخ دادند، اما اثربخشی آنها  بیشتر در ساختار گروههای کوچک صورت گرفت.

Keywords:

Keywords: dictogloss tasks , form-focused instruction , incidental , classroom participation structure , واژه های کلیدی: فعالیت املاء انشاء , توجه به فرم , غیرمستقیم , ساختار مشارکت کلاسی.