رتبه بندی و کنترل مکانیزه محدوده ترافیک شهری

در سالهای اخیر تدابیر و تمهیدات بسیاری به منظور کاهش ترافیک و آلودگی هوا به ویژه در مناطق مرکزی کلانشهرها از جمله ایجاد محدودیت عبور و مرور اندیشیده شده که کاهش ترافیک و آلودگی هوا را امکانپذیر می سازد. طراحی محدوده طرح ترافیک وقتی موثر است که اعمال این محدودیت با موفقیت اجرا شود لیکن حجم انبوه خودروهای ورودی به داخل محدوده طرح و محدود بودن امکانات و نیروی انسانی برای کنترل این محدوده از مشکلات اجرای طرح مذکور است. حمل و نقل و ترافیک یکی از مهمترین مشکلات شهرهای بزرگ و بخصوص شهرهای کشورهای در حال توسعه مانند ایران است. این مشکلات که خود را غالبا به صورت شلوغی و ازدحام وسایط نقلیه، افزایش زمان سفر، کاهش ایمنی و افزایش آلودگی هوا نشان می دهند، مدیران شهری را بر آن داشته تا از روش های متعددی به منظور مدیریت و کنترل ترافیک استفاده نمایند. ایجاد محدوده های طرح ترافیک و کنترل مکانیزه یکی از سیاستها و روش هایی است که برخی از شهرهای بزرگ به منظور کاهش ترافیک در محدودهای مرکزی بکار گرفته اند. کنترل سنتی محدوده طرح ترافیک مشکلات متعددی از قبیل صرف نیروی انسانی زیاد خطاهای متعدد در خواندن پلاک و عدم اعمال درست قانون دارد.که مدیران شهری را بر آن می دارد تا از سیستم های مکانیزه کنترل محدوده طرح ترافیک استفاده کنند با اجرای این طرح می توان به اهدافی چون کاهش حجم ترافیک تسهیل در رفت و آمد خودروها و بهبود شرایط زیست محیطی پرداخت. در همین راستا یکی از روشهای مناسب کنترل ترافیک در مناطق پر تردد کنترل مکانیزه ترافیک و دریافت عوارض از خودروهای استفاده کننده از این مناطق است که از طریق کاهش تقاضا، ترافیک را روانتر می کند.

Keywords:

کنترل مکانیزه , ترافیک شهری