برنامه ریزی نظارت بر سکونتگاه غیررسمی و توانمند سازی کیفیت محیطی

حاشیه نشینی در کشورها میراث طاغوت به حساب می آید. افزایش فاصله طبقاتی و معنا نداشتن مفهوم عدالت در بازتوزیع ثروت به اضافه اهتمام نورزیدن به جمعیت روستایی کشور منجر به بروز این پدیده اجتماعی و اقتصادی شوم در کشور شده است. از زمینه های ناپایداری توسعه شهری به ویژه در کشورهای در حال توسعه، سکونتگاه های غیررسمی می باشد؛ که به علت عدم توانایی سیاست های شهری برای حل و فصل مشکلات مسکن اقشار آسیب پذیر جامعه و کنترل مهاجرت ها شکل گرفته است. این روند در بلند مدت نه تنها منجر به تصرف زمین و خدمات شهری به صورت غیر قانونی می گردد؛ بلکه باعث افزایش چشمگیر تعداد مساکن متزلزل و آسیب پذیر در شهرها خواهد شد. پدیده سکونتگاه های غیررسمی و بطور کلی بافت های نابسامان شهری در کشورهای جهان اعم از توسعه یافته و در حال توسعه، تبدیل به یک مسئله مهم مدیریت شهری شده است. مشکل عمده سکونتگاه های فرودست و فقیرنشین، کمبود امنیت اجتماعی و بحران محیطی است. امن سازی فضاهای شهری یکی ازضرورت های اساسی هر شهر مطرح می شود. این مقاله با هدف برنامه ریزی نظارت بر سکونتگاه غیررسمی و توانمند سازی کیفیت محیطی نگارش شد. نتایج نشان می دهد دلیل اهمیت این موضوع نیز به این خاطر است که خانوارهای مهاجر بسیاری به دلیل مشکلات اقتصادی، مسائل قومی، فرهنگی و ارزان بودن اراضی در این محلات حاشیه ای سکونت دارند. گسترش روز افزون این محلات نابرابری های فضایی را در این شهر تشدید می کند. بی شک آگاهی از علل شکل گیری و اثرات پدیده های مختلف در ساختار شهرها؛ جهت شناخت نقاط قوت، ضعف و تعدیل کاستی ها امری ضروری و اجتناب ناپذیر است که این شناخت با ارزیابی کامل پدیده مورد نظر صورت می گیرد.

Keywords:

سکونتگاه های فرودست , محلات فقیرنشین