اثر منابع آلی، غیرآلی و هیدروکسی منگنز، روی و مس بر عملکرد مرغ های تخم گذار مسن

آزمایش حاضر با هدف بررسی استفاده از منابع آلی، غیرآلی و هیدروکسی منگنز، روی و مس بر خصوصیات کمی و کیفی تخم­مرغ در مرغ­های تخم­گذار مسن انجام شد. بدین منظور از ۲۴۰ قطعه مرغ تخم­گذار سویه تجاری های-لاین از سن ۵۵ تا ۶۵ هفتگی در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تیمار، چهار تکرار و ۱۵ پرنده در هر تکرار استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل: ۱- جیره شاهد، حاوی منبع سولفات منگنز، روی و مس، ۲- جیره حاوی کیلات منگنز، روی و مس با اسید آمینه متیونین، ۳- جیره حاوی منبع هیدروکسی منگنز، روی و مس، ۴- جیره حاوی هیدروکسی منگنز، روی و مس به میزان ۷۰% تیمار سوم بودند. فرم­های کیلاته و هیدروکسی منگنز، روی و مس سبب افزایش معنی­دار وزن تخم­مرغ در بیشتر هفته­های آزمایش و بهبود ضریب تبدیل در هفته­های ۶۲، ۶۴ و ۶۵ نسبت به گروه سولفات این عناصر شد (۰۵/۰p <)، ولی تفاوت معنی­داری بین گروه ۷۰% هیدروکسی و سولفات نبود. هیچ­یک از منابع منگنز، روی و مس تغییری در سطح مصرف خوراک، ضخامت، مقاومت و وزن پوسته، شاخص زرده و شکل، واحد هاو، و رنگ زرده تخم­مرغ، سطح آلکالین فسفاتاز، سرلوپلاسمین، روی، مس و کلسیم خون ایجاد نکردند. فقط منبع کیلاته سبب افزایش معنی­دار (۰۵/۰p <) سطح منگنز خون شد. همچنین فرم کیلاته و هیدروکسی عناصر سبب افزایش منگنز پوسته و زرده تخم­مرغ و روی زرده و کاهش منگنز، روی، آهن و مس مدفوع در مقایسه با فرم سولفات و ۷۰% هیدروکسی شدند. نتایج این آزمایش نشان داد که بکارگیری شکل کیلاته یا هیدروکسی منگنز، روی و مس در جیره مرغ­های تخم­گذار مسن نسبت به شکل سولفاته آن سبب بهبود عملکرد می­شود.

Keywords:

روی , عملکرد , مرغ تخم گذار , مس , منگنز