اثر دفعات خوراک دهی و افزودن روغن به جیره بر عملکرد، رفتار جدا کردن اجزای خوراک و تخمیر شکمبه گاوهای هلشتاین

هدف از این پژوهش بررسی اثر دفعات خوراک­دهی و افزودن روغن به جیره بر عملکرد، رفتار جدا کردن اجزای خوراک و تخمیر شکمبه گاوهای هلشتاین بود. از ۲۴ راس گاو شیرده هلشتاین شامل ۱۲ راس گاو یک بار زایش کرده و ۱۲ راس چند بار زایش کرده به ­ترتیب با میانگین وزنی ۵۸ ± ۶۲۶ و ۲۵ ± ۶۱۷ کیلوگرم و روزهای شیردهی ۴۴ ± ۱۹۵ و ۳۹ ± ۲۰۷ روز در یک آزمایش فاکتوریل ۲×۲ در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی استفاده شد. فاکتورها عبارت بودند از روغن جیره در سطوح صفر و ۵/۲ درصد و دفعات خوراک دهی در سطوح یک و سه بار در روز. تیمارها از نظر ماده خشک مصرفی و تولید شیر تصحیح شده تفاوت معنی­داری نداشتند، ولی تولید شیر تصحیح نشده با سه بارخوراک­دهی بدون افزودن روغن کمتر از سایر تیمارها بود (۰۵/۰>P). در بین تیمارها از نظر رفتار جدا کردن اجزای جیره تفاوت معنی داری مشاهد نشد (۰۵/۰ < P). گاوهای یک بار زایش کرده بیشتر از گاوهای چند بار زایش کرده رفتار جدا کردن را نشان دادند (۰۵/۰ > P). افزودن روغن با یک­ بار خوراک­دهی باعث کاهش نوسانات pH شکمبه شد. غلظت پروپیونات شکمبه با یک بار خوراک­دهی بیشتر از سایر تیمارها بود (۰۵/۰ > P). در این پژوهش افزودن روغن باعث کاهش بی نظمی­های خوراک خوردن به ویژه با یک بار خوراک­دهی در روز شد (۰۵/۰ > P). اثرات مثبتی از افزودن روغن بر تولید شیر، رفتارهای خوراک خوردن و pH شکمبه به خصوص با یک ­بار خوراک­دهی مشاهده شد.

Keywords:

دفعات خوراک دهی , افزودن روغن , رفتارهای تغذیه ای , جدا کردن , گاو هلشتاین