ارزیابی کیفی شبکه جمع آوری آب های سطحی در شرایط خشک و تر، مطالعه موردی: حوضه غرب تهران

یکی از مسائل مهم در مدیریت سیستم های جمع آوری فاضلاب شهری، نحوه مواجهه با شرایط بارانی است که در آن حجم فاضلاب در بازه های خاص زمانی به طور یکباره افزایش یافته و دبی شبکه از حالت نرمال خارج می شود. بروز این شرایط می تواند باعث وارد آمدن خسارت به شبکه، کاهش عملکرد آن و تخلیه فاضلاب به معابر و ساختمان ها گردد. در بسیاری از شبکه های جمع آوری فاضلاب شهری در جهان، در چنین شرایطی، تخلیه فاضلاب به مجاری اصلی آب های سطحی انجام می شود و کیفیت آن ها را به طور قابل ملاحظه ای کاهش می دهد. در این مطالعه، به مدلسازی کیفی آب های سطحی در شرایط پایه و بارانی در حوضه غرب تهران پرداخته شده است. جهت شبیه سازی کیفی آبراهه ها، از نرم افزار SWMM استفاده شد. مدلسازی کیفی برای متغیرهای کیفی BOD، TDS و TC و برای دو سناریو جریان مواقع بارانی و غیربارانی انجام گردید. با توجه به بحرانی بودن شرایط DO در شرایط غیر بارانی و خشک، حداکثر بار مجاز قابل تخلیه به شبکه جمع آوری آب سطحی به گونه ای تعیین گردید تا میزان DO در سطح استاندارد باقی بماند و منجر به شرایط بی هوازی و تولید بوی نامطبوع نشود. نتایج نشان داد در شرایط بارانی TDS و BOD به مقدار قابل توجهی افزایش یافته و از استاندارد کشاورزی عدول می کند. همچنین نتیجه گرفته شد با کاهش BOD تا ۵۰ میلی گرم در لیتر می توان وضعیت DO را بهبود بخشید تا شرایط بی هوازی ایجاد نشود.

Keywords:

مدلسازی کیفی آب سطحی , SWMM , شرایط خشک و بارانی , حداکثر بار مجاز قابل تخلیه , متغیرهای کیفی