استفاده از روش ورشکستگی در کاهش منازعات منابع آب زیرزمینی و طرح تعادل بخشی آبخوان (مطالعه موردی: آبخوان حاجی آباد)

در دهه های اخیر، افزایش نیازهای آبی در ایران منجر به برداشت بیش از حد آب، به ویژه آب زیرزمینی شده است لذا مدیریت آب زیرزمینی و برداشت ها باید طوری باشد که علاوه بر رفع نیاز مصرف کنندگان و رسیدن به نفع عادلانه، پایداری آبخوان و نیاز آیندگان نیز مور توجه قرار گیرد. این تحقیق با هدف مدیریت و کاهش برداشت از آبخوان حاجی آباد واقع در استان هرمزگان انجام شده است. ابتدا مدل جریان آب زیرزمینی به وسیله نرم افزار MODFLOW شبیه سازی و صحت سنجی شده سپس با استفاده از روش همکارانه (روش ورشکستگی)، مقادیر جدید برداشت آبخوان محاسبه گردید و این مقادیر به مدل شبیه سازی وارد و نتایج آن با وضع موجود مقایسه گردید. در این پژوهش از ۵ روش ورشکستگی نسبی(P)، ورشکستگی مقید به سود یکسان(CEA)، ورشکستگی مقید به ضرر یکسان(CEL)، تالمود (Talmud) و پینایل (Piniles) به منظور مدیریت برداشت چاههای بهره برداری استفاده شده است. مقادیر برداشت سالانه چاههای بهره برداری از آبخوان به عنوان تقاضای ذینفعان و مقدار تغذیه آب زیرزمینی محاسبه شده توسط مدل شبیه سازی در هر پلیگون به عنوان مقدار آب موجود است. در این ۵ روش مقادیر سطح آب زیرزمینی آبخوان افزایش و وضعیت کلی آبخوان بهبود نسبتا خوبی داشته است. در نهایت شاخص پایداری ورشکستگی (BASI) برای ۵ روش محاسبه و مقایسه گردید.

Keywords:

MODFLOW , روش ورشکستگی , پایداری آبخوان , رویکرد همکارانه