بازخوانی مبانی معرفت شناختی امام خمینی در مواجهه با بیماری همه گیر کوید ۱۹

امام خمینی در آثار فلسفی و عرفانی خود، به شرایط سخت با تعابیر «ابتلائات» و «شرور» امعان نظر دارد و به توجیه جایگاه شرور در کل نظام هستی و ریشه آنها در عالم لاهوت و غایت ابتلائات در زندگی می پردازد. بنابر اصول و مبانی عرفانی امام، ابتلا به کرونا به نقص جسمانی مربوط است که ریشه در مرتبه اعیان ثابته و تجلیات اسمای جلالی و درنهایت شئون ذاتی حق تعالی دارد که از آن به «نفایس جواهر اسماء» تعبیر می شود. تقدم اسمای جمال بر اسمای جلال در عرفان با نگره فلسفی حداکثری بودن جهات خیر بر امور شر همسو است و اصل کمون جمال در اسمای جلال یا بطون خیر در هر حادثه ناگوار هم راستا با اندیشه دینی جبران انگاری است. بنابر مبانی فلسفی، حوادث ناگوار را باید در نسبت با کل حوادث عالم سنجید و احسنیت نظام کل بر پایه برهان لمی مطرح است. برپایه این اصول، شیوع کوید ۱۹ می تواند مقدمه بهبود دعا، تضرع و تقرب به پروردگار، افزایش یاد آخرت و عرصه بروز کمک های مومنانه باشد. همچنین، اعتقاد بر چینش عالم براساس علیت، مستلزم رعایت پروتکل های بهداشتی و تقویت زیرساختارهای درمانی کشور در زمینه مداوا و پیشگیری است.

Keywords:

امام خمینی , اسمای جلال , بحران کرونا