مقایسه عوامل بیلان متوسط درازمدت دریاچه ارومیه با سال های آبی تر و خشک

دراین مقاله به منظور بررسی بیلان دریاچه ارومیه، با استفاده از آمار سی و نه ساله نوسانات سطح آب دریاچه و همچنین آمار جریان سطحی ورودی به دریاچه، بارندگی برسطح دریاچه، تبخیر از سطح دریاچه و نقشه های ایزوپیز آب زیرزمینی، مقادیر عوامل بیلان آب دریاچه ارومیه اعم از ورودی و خروجی در دراز مدت، سال های آبی تر و خشک محاسبه گردیده اند. سپس مقادیر عوامل بیلان آب در سال های آبی تر و خشک با متوسط دراز مدت مورد مقایسه قرار گرفته است. با توجه به نتایج به دست آمده حداکثر و حداقل تراز سطح آب دریاچه ۴۱/۱۲۷۸ و ۲۳/۱۲۷۳ متر از سطح دریای آزاد بوده که به ترتیب در سال های آبی (۷۴-۱۳۷۳) و (۸۱-۱۳۸۰)  مشاهده شده است. حداکثر و حداقل تغییرات حجم مخزن به ترتیب در سال های آبی (۴۸-۱۳۴۷) و (۷۸-۱۳۷۷) بوده است که به عنوان سال های آبی تر و خشک معرفی گردیده اند. بهترین تراز برای دریاچه بین رقوم ۱۲۷۵ الی۱۲۷۶ متر از سطح دریای آزاد بوده و متوسط تراز در طول آمار ثبت شده رقم ۶/۱۲۷۵ متر از سطح دریای آزاد می باشد. برای رسیدن از تراز ۲۳/۱۲۷۳متر به تراز ۶/۱۲۷۵ متر نیاز به ذخیره شدن ۴/۷ میلیارد متر مکعب آب بوده که این امر مستلزم بروز یک سال پر آبی در حد سال آبی (۴۸-۱۳۴۷) و یا پنج سال متوالی در حد متوسط دراز مدت می باشد. همچنین با توجه به تغییرات عوامل ورودی و خروجی، ملاحظه می شود که دامنه تغییرات عوامل ورودی ۳۴۳ درصد بیش از عوامل خروجی است. در نهایت پس از بررسی بیلان دریاچه، راهکارهای مدیریتی به منظور بهره برداری بهینه از پتانسیل منابع آب حوزه آبریز دریاچه ارومیه در راستای حفظ حیات دریاچه ارائه شده است.

Keywords:

بیلان , ورودی , خروجی , دراز مدت , سال پرآبی و خشک