تبیین اثر بخشی ضوابط ومقررات شهرسازی در توسعه پایدار منطقه سه کلانشهر اصفهان

قرارگرفتن در مسیر حرکت به سمت توسعه پایدار محوری­ترین اصل جهت تحقق آینده مناسب و مطلوب شهرها و کلانشهرهای کشور است. ضوابط و مقررات شهرسازی مهم­ترین مولفه شکل ­دهنده سکونتگاه های شهری است. این امر بیانگر این مطلب است که هرچه اجرای این ضوابط در امر ساخت و ساز بیشتر رعایت گردد، بستر و کالبد سکونتگاه های شهری کیفیت بیشتری پیدا نموده و به تبع آن جلوگیری از موج مهاجرت شهروندان به­ واسطه عدم رضایت از کیفیت کالبدی محل سکونت انجام می­ گردد. جلوگیری از مهاجرت نامناسب شهروندان ارتباط مستقیم با حفظ منابع و حرکت به سمت توسعه پایدار دارد. در این پژوهش ضوابط و مقررات شهرسازی به ده مولفه ضوابط پیش زدگی و بالکن، ضوابط پارکینگ، ضوابط مسیرهای پیاده، ضوابط ارتفاعات، ضوابط دسترسی و گذربندی، ضوابط کاربری، ضوابط نما، سیما و منظر شهری، ضوابط مناسب ­سازی معلولین، ضوابط مساحت و سطح اشغال، ضوابط مشرفیت و فضاهای نورگیری تقسیم ­بندی و در پرسشنامه شهروندان منعکس گردید. میزان به­ وسیله پرسشنامه و با طیف لیکرت ۵ گزینه ­ای مورد بررسی قرار گرفت. نتایج پرسشنامه با استفاده از آزمون تی تک نمونه نشان داد با توجه به حد متوسط پاسخ ۳، سطح معناداری متغیرها کمتر از ۰۵/۰ بوده و میزان رضایت شهروندان از اجرای ضوابط شهرسازی در منطقه هدف پائین­تر از سطح نرمال بوده و این امر باعث افزایش تمایل شهروندان به مهاجرت بی­رویه و نهایتا استفاده بدون برنامه از منابع و امکانات خدادی به خصوص در صنعت احداث ساختمان برخلاف اصول حرکت در جهت توسعه پایدار می­ گردد. بنابراین راهکارهای لازم به جهت اثربخشی مطلوب ضوابط و مقررات شهرسازی در منطقه ۳ اصفهان و حرکت به سمت توسعه پایدار می ­بایست تبیین گردد.

Keywords:

ضوابط ومقررات شهرسازی , توسعه پایدار , اثر بخشی , رضایتمندی , منطقه سه کلانشهر اصفهان