الگوی ساختاری رضایت از زندگی بر اساس سرمایه های روانشناختی،مهارتهای مقابله با استرس، الگوهای ارتباطی با نقش واسطه ای تمایزیافتگی فردی در زنان متاهل

این پژوهش الگوی ساختاری رضایت از زندگی بر اساس سرمایه­های روانشناختی، مهارتهای مقابله با استرس و الگوهای ارتباطی با نقش واسطه­ای تمایز یافتگی فردی را بررسی کرد. طرح پژوهش همبستگی  از طریق الگویابی معادلات ساختاری بود و جامعه آماری شامل زنان متاهل شهر تهران در سال ۴۰۱-۱۴۰۰ بود. حجم نمونه به تعداد ۷۹۸  نفر به روش  نمونه­گیری تصادفی خوشه­ای انتخاب شد. ابزار پژوهش پرسشنامه­های رضایت از زندگی دینر(۲۰۰۵)، مقیاس کوتاه شده سرمایه­های روانشناختی لوتانز(۲۰۰۷)، مهارت­های مقابله با استرس بلینگز و موس(۱۹۸۱)، مقیاس کوتاه شده الگوهای ارتباطی کریستنس و سالاوی(۱۹۸۴)، تمایز یافتگی فردی دریک(۲۰۱۱) بود.  به منظور تجزیه و تحلیل داده­ها با  نرم افزار  SPSS-V۲۴ و اسمارت PLS انجام شد. نتایج نشان داد مدل از برازش مطلوبی برخوردار است. سرمایه­های روانشناختی، مهارتهای مقابله با استرس و الگوهای ارتباطی توانستند  رضایت از زندگی را به صورت مستقیم و از طریق  واسطه­گری تمایزیافتگی فردی به صورت غیر مستقیم رضایت از زندگی را پیش­بینی کنند. بنابر این  با استفاده از آموزش­های لازم می­توان میزان تمایزیافتگی فردی، سرمایه­های روانشناختی، مهارت­های مقابله با استرس و الگوهای ارتباطی موجود بین زوجین را افزایش داد تا از این طریق میزان رضایت از زندگی را در زنان متاهل افزایش داد.

Keywords:

coping skills with stress , communication patterns , life satisfaction , psychological capital , الگوهای ارتباطی , تمایزیافتگی فردی , رضایت از زندگی , سرمایه های روانشناختی , مهارتهای مقابله با استرس