اثر سبوس برنج خام و اتوکلاو شده بر عملکرد تولیدی، عملکرد اقتصادی و شاخص تولید جوجه های گوشتی

در تحقیق حاضر اثر سبوس برنج خام و اتوکلاو شده بر عملکرد، عملکرد اقتصادی و شاخص کارایی تولید اروپایی در جوجههای گوشتی با استفاده از ۴۲۰ قطعه جوجه یکروزه گوشتی سویه راس ۳۰۸ در قالب یک طرح کاملا تصادفی با ۷ تیمار و ۳ تکرار بررسی شد. جیره ذرت-سویا به عنوان تیمار شاهد و جیرههای حاوی ۶، ۱۲ و ۱۸ درصد سبوس برنج خام و عملآوری شده به­وسیله اتوکلاو طی ۱۴ تا ۴۲ روزگی در اختیار جوجه­ها قرار داده شد. با افزایش سطح سبوس برنج به میزان ۱۸ درصد در جیره، در مقایسه با تیمار شاهد میزان خوراک مصرفی و افزایش وزن کاهش (به­ترتیب ۴۱۵۲ در مقابل ۴۳۹۹ گرم و ۱۸۸۷ در مقابل ۲۲۷۲ گرم) و ضریب تبدیل خوراک و ضریب تبدیل پروتئین افزایش یافت (به­ترتیب ۱۹/۲ در مقابل ۹۳/۱ و ۴۱/۰ در مقابل ۳۶/۰) (۰۵/۰>P). استفاده از ۱۸ درصد سبوس برنج منجر به کاهش معنیدار (۰۵/۰>P) هزینه خوراک مصرفی نسبت به تیمار شاهد شد (۲۳۲۴۳ در مقابل ۲۷۸۲۹ ریال). استفاده از سبوس برنج منجر به کاهش معنیدار (۰۵/۰>P) شاخص کارآیی تولید شد، بطوری­که کمترین شاخص مربوط به گروه دریافت کننده ۱۸ درصد سبوس (۲۲۴) و بیشترین آن مربوط به تیمار شاهد (۲۷۷) بود. از نظر بهبود عملکرد جوجههای گوشتی، فرآوری سبوس برنج مزیتی نسبت به استفاده از سبوس خام نداشت (۰۵/۰>P). بطورکلی مقایسه نتایج مربوط به سطوح مختلف سبوس نشان داد از نظر کارآیی اقتصادی، استفاده از میزان ۶ درصد سبوس برنج در جیره جوجه های گوشتی قابل توصیه میباشد.

Keywords:

جوجه گوشتی , سبوس برنج , شاخص تولید اروپایی , عملکرد , فرآوری