پدیدارشناسی آموزه های شعر حافظ در فرایند یادگیری معماری براساس رویکرد ون منن
Publish place: Bagh-e Nazar Journal، Vol: 19، Issue: 117
Publish Year: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 184
This Paper With 16 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_BAGH-19-117_005
تاریخ نمایه سازی: 6 اسفند 1401
Abstract:
چکیده بیان مسئله: ساختار آموزش معماری امروز و آموزههای ارائه شده در این نظام بیشتر به چگونگی ساخت کالبد معماری (محوریت کالبد) و آفرینشگری اثر معماری کوشیده که این موضوع منجر به اقتدار ابرهای ساختگی و خودشیفتگی انسان معاصر شده است. معماری پدیدهای محلی است که ذات و ریشه آن را بایستی در انسان محلی و تجربههای زیسته آن جست و جو کرد. از اینرو این پژوهش بهدنبال پاسخ به چیستی آموزههای زیستشده شعر حافظ و پدیدارشناسی تاثیر این تجربهها در فرایند یادگیری معماری است. هدف پژوهش: هدف از این پژوهش شناخت و بازاندیشی تجربههای زیست شده انسان در ارتباط با خوانش شعر حافظ جهت ارتقاء آموزههای انسانساز در فرایند یادگیری معماری است. روش پژوهش: به لحاظ مطالعات انسانی به کار رفته، این تحقیق، پژوهشی کیفی است که با روش پدیدارشناسی و رویکرد ون منن (توصیفی- تفسیری) یکی از جریانهای فکری در حوزه تعلیم و پرورش انسان؛ کوشیده است با عنایت به تجربههای زیست شده انسان در عالم شعر حافظ از طریق افرادی که با ادبیات و شعر حافظ آشنایی دارند به عنوان مشارکتکنندگان تحقیق به جست و جوی آموزههای درونی و ذهنی بپردازد. در روند پژوهش ۱۸ آموزه اصلی از طریق مصاحبه با هشت نفر از متخصصین فلسفه، ادبیات، علوم انسانی و معماری که دارای تجربه زیست شده در عالم شعر حافظ بوده استخراج و سپس به کمک نرم افزار مکس کیودا ( MAXQDA) مضامین اصلی افقی سازی و جمع بندی شده است. نتیجه گیری: شعر حافظ به عنوان «فضای میانجی» پدیدهای است که هم به جنبههای ساخت انسان میکوشد و هم تکنیکهای برقراری روابط گسترده با دیگر پدیدهها را ارائه میدهد. نتیجه این پژوهش در قالب مدل نهایی (دایره مینا) به معنای پالایشگری انسان و خود درمانی جهت تغییر نگرش سلطهجویانه پدیدههای ایستا، چگونگی تعلیم انسان و نگارش معماری از طریق تجربههای زیست شده حافظ با زبان استعاری ترسیم شده است.
Keywords:
Authors
هیوا رحمانی
پژوهشگر دکتری معماری، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکزی، تهران، ایران.
محمدرضا پورزرگر
دکتری معماری، استادیار گروه معماری، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکزی، تهران، ایران.
بهروز منصوری
دکتری معماری، استادیار گروه معماری، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکزی، تهران، ایران.
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :