مقایسه هم انقباضی و پیک انقباض عضلانی عضلات منتخب اندام تحتانی هنگام فرود بر روی سطوح مختلف در مهارت دفاع روی تور

سفتی سطح عاملی موثر بر آسیبها خواهد بود زیرا تغییر در میزان این پارامتر افزایش نیروهای اعمالی را به همراه دارد. تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی، مدل علی- مقایسه ای و نوع کاربردی میباشد. جامعه آماری ۱۴ نفر والیبالیست ۱۸ تا۲۰ سال بودند. ثبت فعالیت الکتریکی عضلات توسط دستگاه الکترومایوگرافی بایود ۸ کاناله و براساس پروتکل SENIAM بر روی ۴ عضله منتخب اندام تحتانی انجام شد. از میانگین و انحراف استاندارد برای توصیف دادهها، شاپیروویلک برای ارزیابی نرمال بودن توزیع دادهها، آمار استنباطی برای تاثیر نوع سطح بر متغیرهای تحقیق از آزمون تحلیل واریانس با اندازهگیریهای مکرر و برای وجود تفاوت از آزمون تعقیبی بونفرنی استفاده گردید. همچنین نتایج نشان داد که در آزمون تحلیل واریانس بین گروهها هیچ اختلاف معناداری بین عملکرد اوج فعالیت عضلانی در عضلات پهن خارجی و دو سر رانی هنگام پرش و فرود روی سطح تاتامی، چمن و شن وجود ندارد (۰۵/۰≤p)، اما در عضله ساقی قدامی و دوقلو در بین سطوح نیز اختلاف معناداری دیده شد (۰۰/۰=p). همچنین هیچ اختلاف معناداری بین عملکرد هم انقباضی در مفصل زانو و مچ پا وجود ندارد (۰۵/۰≤p)، با این تفاوت که میانگین درصد هم انقباضی روی چمن بالاترین و روی شن کمترین میزان در مفصل زانو و در مفصل مچ پا کمترین میزان روی شن و بالاترین میزان روی تاتامی دیده شد

Keywords:

. سطوح مختلف , فرود , الکترومایوگرافی , هم انقباضی , اندام تحتانی