ارزشگذاری شبکه اجتماعی اینستاگرام با رویکرد ارزشگذاری مشروط (مطالعه موردی کاربران در شهر تهران)

در دنیای کنونی سیاست گذاران در تلاش اند که به منظور دستیابی به اهداف سیاست های اقتصادی خود، در فرآیند تصمیم گیری و اجرای سیاست های مذکور، ترجیحات و تمایلات جامعه را به عنوان یک رکن مدنظر قرار دهند. سیاست گذاری در حوزه شبکه های اجتماعی نیز از این امر مستثنی نیست، لذا شناخت رفتار مصرف کننده و کاربران شبکه های اجتماعی، امکان موفقیت سیاست ها را بیش از پیش فراهم می کند. در این پژوهش با استفاده از روش یک و نیم بعدی ، ارزش غیر بازاری و میزان تمایل به دریافت کاربران جهت عدم استفاده از اینستاگرام برآورد شده است. مبالغ پیشنهادی ارائه شده در پرسشنامه به روش کوپر طراحی شده است. حجم کل نمونه از طریق فرمول میشل و کارسون به میزان ۷۸۱ کاربر تعیین شده است. تابع مربوطه با روش حداکثر درست نمایی تخمین زده شد. نتایج حاصل نشان می دهد، که حداقل تمایل به دریافت کاربران برای عدم استفاده از اینستاگرام به مدت یک ماه ، ۳۷۹۵۷۸ تومان است، که به طور تقریبی ماهانه مازاد رفاهی معادل، ۹۸۹ میلیارد تومان خواهد بود. متغیرهای درآمد خانوار، تحصیلات، بودجه اختصاصی خانوار جهت دسترسی به اینترنت و زمان استفاده از اینستاگرام اثر مثبت و معنادار و سن، جنسیت، تاهل و سرپرست خانوار بودن اثر منفی و معناداری بر میزان تمایل به دریافت کاربران جهت عدم استفاده از اینستاگرام دارد. نتایج تحقیق نشان داد که از بین کاربران، بالاترین تمایل به دریافت مذکور مربوط به گروه کارمندان و بعد از آن به مربوط به ترتیب دانشجویان و دانش آموزان، زنان خانه دار، مشاغل آزاد، بیکاران و بازنشستگان است.

Keywords:

ارزشگذاری اقتصادی , ترجیحات مصرف کننده , ارزشگذاری مشروط یک ونیم بعدی , تمایل به دریافت , اینستاگرام