تاثیر رژیم های آبیاری بر برخی ویژگی های کمی و کیفی سه رقم کندم در اصفهان

برای تعیین تاثیر رژیم های آبیاری بر برخی ویژگی های کمی و کیفی سه رقم گندم نان در اصفهان، دو آزمایش مزرعه ای یکساله در سال های زراعی ۹۲-۱۳۹۱ و ۹۳ - ۱۳۹۲ به صورت کرت های خرد شده، با طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار به اجرا درآمد. کرت های اصلی شامل رژیم های آبیاری (آبیاری پس از ۷۵ ، ۹۵ و ۱۱۵ میلی متر تبخیر تجمعی از تشتک تبخیر کلاس A) و کرت های فرعی شامل ارقام گندم (سپاهان، قدس و پیشتاز) بودند. نتایج نشان داد که تیمارهای آبیاری پس از ۷۵ و ۹۵ میلی متر تبخیر تجمعی، در صفات مورفولوژی، عملکرد و اجزای عملکرد دانه تفاوت معنی داری نداشتند. تاخیر در آبیاری از ۹۵ به ۱۱۵ میلیمتر تبخیر تجمعی سبب کاهش معنی دار عملکرد دانه و اجزای آن و افزایش درصد پروتیین دانه شد. ارقام قدس و پیشتاز به ترتیب دارای بیشترین و کمترین تعداد دانه در سنبله و دارای کمترین و بیشترین وزن هزار دانه و کمترین و بیشترین عملکرد دانه بودند. نتیجه گرفته شد که با آبیاری گندم پس از ۹۵ میلی متر تبخیر تجمعی، بدون کاهش معنی دار در عملکرد، در حالی که پروتئین دانه ۷۷/۱ درصد افزایش یافته است، می توان ۲۲ درصد در آب صرفه جوئی کرد.

Keywords:

تنش رطوبتی , ماده خشک کل , درصد پروتئین , گلوتن مرطوب , ضریب رسوب