اثر محلول پاشی آسکوربیک اسید و متانول بر تجمع ماده خشک و عملکرد سویا رقم(DPX) تحت شرایط کم آبی

امروزه کاربرد مواد تنظیم کننده رشد گیاهان به منظور کاهش اثرات منفی ناشی از تنش های مختلف مطرح شده است. آسکوربیک اسید و متانول به عنوان یکی از این مواد موجب بهبود تحمل گیاه به تنش ها می شوند. جهت بررسی این موضوع در گیاه سویا، آزمایشی در سال ۱۳۹۱ به صورت اسپلیت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در ۳ تکرار در مزرعه مرکز تحقیقات کشاورزی شاهرود اجرا شد. عامل اصلی شامل ۲ سطح آبیاری (۸ روز و ۱۶ روز) و عوامل فرعی شامل ۳ سطح محلول پاشی آسکوربیک اسید (صفر، ۱۰ و ۲۰ میلی مولار) و متانول (در غلظت های صفر، ۱۰ و ۲۰ درصد حجمی) بودند. نتایج نشان داد که اثر محلول پاشی آسکوربیک اسید و متانول بر  وزن خشک بوته معنی دار بود و با افزایش غلظت تیمارها، وزن خشک افزایش یافت. ترکیب تیماری متانول ۲۰ درصد حجمی و آسکوربیک اسید ۲۰ میلی مولار سبب افزایش تعداد غلاف در متر مربع، وزن هزار دانه و عملکرد دانه گردید. همچنین با افزایش در غلظت متانول و آسکوربیک اسید تعداد دانه در غلاف افزایش یافت. ترکیب تیماری متانول ۲۰ درصد حجمی و آسکوربیک اسید ۲۰ میلی مولار، تحت شرایط آبیاری۸ روزه سبب افزایش ۷۰/۱۰۵ درصدی عملکرد روغن نسبت به گیاهان شاهد شد. بیشترین عملکرد پروتئین با ۱۲/۱۱۶ کیلو گرم در هکتار مربوط به ترکیب تیماری  اسید آسکوربیک ۲۰ میلی مولار و متانول ۲۰ درصد حجمی تحت شرایط سطح آبیاری ۸ روز به دست آمد. بنابراین در شرایط وجود خشکی استفاده از متانول و آسکوربیک اسید در سویا می تواند سبب بهوبد عملکرد شود.

Keywords:

stiffness , Yield , bean oil , growth charectristics , Growth Regulators