اثر افزودن بیوچار در جیره های حاوی پروبیوتیک بر متغیرهای تخمیر برون تنی، شاخص های سلامت، باکتری های رکتوم و آنزیم های خون گوساله های هلشتاین

در این پژوهش، تاثیر افزودن بیوچار (چوب انار و آلو) در جیره های حاوی لاکتوباسیل (مخلوط L. plantarum، L. rhamnosus و Enterococcus faecium) و مخمر (S. boulardii) بر تخمیر، جمعیت میکروبی، متان و ظرفیت آنتی اکسیدانی برون تنی (سه تکرار) و همچنین شاخص های سلامت، باکتری های رکتوم و آنزیم های خون گوساله های هلشتاین (۱۰ تکرار) در دوره پیش (۱۰ تا ۷۵ روزگی) و پس از شیرگیری (۷۶ تا ۱۰۰ روزگی) بررسی شد. جیره ها عبارت بودند از: ۱- شاهد (فاقد پروبیوتیک و بیوچار)، ۲- شاهد+لاکتوباسیل، ۳- شاهد+مخمر، ۴- شاهد+بیوچار، ۵- شاهد+لاکتوباسیل-بیوچار، و ۶- شاهد+مخمر-بیوچار. مصرف جداگانه لاکتوباسیل، مخمر و بیوچار موجب بهبود گوارش پذیری، باکتری های سلولولیتیک و ظرفیت آنتی اکسیدانی برون تنی شد (۰۵/۰>P)، اما، بهترین پاسخ با مصرف پروبیوتیک-بیوچار مشاهده شد. تیمارهای پروبیوتیک و پروبیوتیک-بیوچار، جمعیت پروتوزوآ را کاهش داد (۰۵/۰>P). تولید متان در تمامی تیمارهای حاوی افزودنی کاهش یافت و کمترین مقدار مربوط به لاکتوباسیل-بیوچار و مخمر-بیوچار بود (۰۵/۰>P). افزودنی ها موجب بهبود مصرف خوراک (۰۶۶/۰=P) و افزایش معنی دار رشد گوساله ها شدند (۰۵/۰>P) و بیشترین رشد مربوط به تیمارهای پروبیوتیک-بیوچار بود. با مصرف پروبیوتیک ها و بیوچار، جمعیت کلیفرم های رکتوم کاهش پیدا کرد، نمره مدفوع و میانگین امتیاز سلامت حیوانات بهبود یافت، و برترین تیمارها، مخلوط پروبیوتیک-بیوچار بودند (۰۵/۰>P). غلظت آنزیم های خون تغییر نکرد، به جز لاکتات دهیدروژناز که در دوره پیش از شیرگیری در گروه های افزودنی (به ویژه پروبیوتیک-بیوچار) کمتر از شاهد بود (۰۵/۰>P). در مجموع، افزودن بیوچار به جیره های حاوی پروبیوتیک (لاکتوباسیل و/یا مخمر) موجب بهبود تخمیر برون تنی، کاهش کلیفرم های رکتوم و بهبود شاخص های سلامت شد و می تواند به عنوان یک راه کار برای تقویت اثربخشی پروبیوتیک ها در گوساله های نوزاد توصیه شود.

Keywords:

افزودنی میکروبی , بیوچار , تخمیر برون تنی , شاخص های سلامت , گوساله