تاثیر پروبیوتیک پروتکسین و اسید فرمیک بر عملکرد جوجه های گوشتی

در این تحقیق تاثیر پروتکسین و اسید فرمیک بر عملکرد ۲۰۰ قطعه جوجه یکروزه گوشتی سویه کاب۵۰۰ در قالب طرح کاملا تصادفی با ۴ تیمار، ۵ تکرار و ۱۰ جوجه در هر واحد آزمایشی بررسی شد. جوجه های گروه اول به عنوان شاهد از جیره پایه استفاده نمودند. جوجه های گروه دوم، سوم و چهارم به ترتیب از جیره حاوی  gr/kg۱/۰ پروتکسین، ۸/۰ درصد اسید فرمیک و  gr/kg۱/۰ پروتکسین به همراه ۸/۰درصد اسید فرمیک در دان استفاده کردند. به منظور اندازه گیری صفات عملکرد، جوجه ها و غذای باقیمانده در هر تکرار، هفتگی توزین و ضریب تبدیل محاسبه شد. در پایان ۴۲ روزگی و پس از کشتار، نسبت وزنی اجزای لاشه اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که تیمارهای آزمایشی بر افزایش وزن زنده اثر معنی دار نداشتند (۰۵/۰P>). در دوره رشد با مصرف پروتکسین و پروتکسین با اسید فرمیک، مصرف خوراک به ترتیب ۸۰۷/۱۴۱ و ۰۵۱/۱۴۱ و در دوره پایانی پروتکسین باعث کاهش مصرف خوراک روزانه تا ۴۰/۱۲۴ گرم به ازای هر جوجه شد (۰۵/۰P<). در دوره های رشد و پایانی ضریب تبدیل تحت تاثیر گروه های آزمایشی بهبود یافت (۰۵/۰P<) اما گروه چهارم اختلاف معنی داری با گروه های دوم و سوم نداشت (۰۵/۰P>). نسبت وزن بورس و تیموس در همه گروه های آزمایشی نسبت به شاهد افزایش یافت (۰۵/۰P<). سایر اجزای لاشه اختلاف معنی داری نداشتند (۰۵/۰P>). نتایج این تحقیق نشان داد مصرف پروتکسین و اسید فرمیک باعث کاهش ضریب تبدیل و افزایش وزن بورس و تیموس شد ولی مصرف همزمان آنها تاثیر هم افزایی نداشت.

Keywords:

اسید فرمیک , پروتکسین , جوجه گوشتی , عملکرد