اثربخشی روان درمانی مثبت نگر بر همجوشی شناختی وخوددلسوزی افراد مبتلا به پرفشاری خون

مقدمه: فشار خون بالا یکی از عمده ترین مسائل سلامت همگانی در جهان امروز وعمده ترین ،عامل خطرساز بیماری های قلبی عروقی می باشد. هدف پژوهش حاضر با هدف اثربخشی روان درمانی مثبت نگر برهمجوشی شناختی وخوددلسوزی افراد مبتلا به پرفشاری خون انجام شد.روش کار:روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی از نوع طرح پیش آزمون –پس آزمون بود.جامعه آماری پژوهش همه بیماران مبتلا به فشارخون شهرستان مهدیشهر در سال ۱۳۹۹ بودند.نمونه این پژوهش شامل ۴۸نفر بیمارمبتلا به فشارخون بودند،که به صورت دردسترس و غیر تصادفی ازمیان زنانی که به مراکز خدمات جامع سلامت مراجعه کرده بودند ،انتخاب شده وبه صورت تصادفی دردوگروه آزمایش (۲۴نفر) و گواه(۲۴نفر) جایگزین شدند.برای جمع آوری از مقیاس های تشخیصی همجوشی شناختی گیلاندرز(۲۰۱۰) و پرسشنامه خود دلسوزی استفاده شد.داده ها با استفاده از نرم افزار SPSSنسخه ۲۳ وبا استفاده از آزمون های تحلیل کواریانس چند متغیره وتک متغیره تحلیل شدند.یافته ها: نتایج نشان داد که پس از تعدیل نمرات پیش آزمون ،تفاوت معناداری بین گروههای مورد مطالعه در متغیر همجوشی شناختی غیر از گسلش شناختی ،وخوددلسوزی وجودداشت. درواقع رواندرمانی مثبت نگر برهمجوشی شناختی و ابعاد خوددلسوزی در بیماران مبتلا به فشار خون بالا تاثیر معناداری داشته است. P<%۰۵نتیجه گیری:نتایج نشان داد بین گروه کنترل و آزمایش از لحاظ متغیرهای خوددلسوزی و همجوشی شناختی ،در پس آزمون تفاوت معنی داری وجود دارد.لذا با توجه به اثربخشی درمان مثبت نگر درکاهش فشارخون،این نتایج برای متخصصین بالینی و مراقبین بهداشتی توصیه میگردد.

Keywords:

کلید واژه ها :رواندرمانی مثبت نگر , همجوشی شناختی , خوددلسوزی , فشارخون بالا