سنجش قابلیت پیاده راه در چارچوب رضایتمندی مراجعین (نمونه موردی: پیاده راه سلامت شهر شیراز)

امروزه، برنامه ریزان شهری در تلاش هستند تا چه بیشتر از سابق، مالکیت فضاهای عمومی را از وسایل حمل و نقل عمومی رها کنند و در اختیار مردم قرار دهند. رشد فزاینده جمعیت در نقاط شهری پیامدهای ناگوار اجتماعی- اقتصادی، زیست محیطی و کالبدی برای شهرها به وجود آورده است. بنابراین شهرها باید به مکان های بهتری را رای زندگی فراهم کنند. خلق فضای شهری مطلوب، مهمترین اهداف شهرسازی معاصر است. این هدف به شیوه های مختلفی انجام می شود که از مهم ترین آن ها می توان به افزایش پیاده راه های شهری اشاره کرد. در همین راستا، پیاده راه ها با توجه به تاثیر عمیق خود در ارتقاء کیفیت زندگی شهری، اهمیت ویژه ای در میان فضاهای شهری دارند و از عناصر لازم در هویت بخشی به فضای اجتماعی و فرهنگی در شهر می باشند. پیاده راه ها از اجزاء اصلی سیستم حمل و نقل به شمار می روند که در صورت عملکرد صحیح، تاثیرات مثبتی از لحاظ محیطی، اجتماعی و اقتصادی در فضاهای شهری خواهند گذاشت. میزان پویایی و ایستایی این فضاها و استقبال و عدم استقبال شهروندان تا حدود زیادی به ارزش های کیفی و کمی این مکان ها بستگی دارد.با توجه به اینکه این تحقیق از نوع کاربردی است، پژوهش با نگرشی کمی- کیفی انجام شده است و رویکرد عمده توصیفی- تحلیلی و مبتنی بر بهره گیری از روشهای آماری، روش اسنادی- کتابخانه ای و برداشت میدانی است. بنابراین در قالب گویه های مرتبط با موضوع تحقیق پرسشنامه تهیه و اطلاعات جمع آوری شده است. لذا جهت مقایسه میانگین پاسخ شهروندان به هر کدام از مولفه های تحقیق در راستای دسته بندی پیاده راه ها از آزمون تی تک نمونه ای(One Sample T Test) استفاده شده است.

Keywords:

کلمات کلیدی: فضای شهری , رضایتمندی , پیاده راه , شهر شیراز.