بررسی سیستم و تکنیک های هوشمند سازی ساختمان ها در راستای معماری پاسخگو

مفهوم ساختمان هوشمند معرف نوعی بده و بستان و تبادل قوی و بدون نقص اطلاعات میان بخش های مختلف ساختمان است . اصطلاح »بخش های ساختمان«، همه اجزایی را که در اداره کردن ساختمان نقش ایفاء می کنند را در بر می گیرد. بخش هایی نظیر HVAC، بخش های مکانیکی ، ساختمانی ، کنترل دسترسی ، امنیتی ، مدیریتی ، نوردهی ، نگهداری و تعمیرات، شبکه محلی و مدیریت انرژی . ساختمان هوشمند یعنی کنترل و مدیریت اجزاء یک بنا توسط کاربرانی که از توانایی های کامپیوتر استفاده می کنند تا نیازها را برآورده سازند. نیازهایی که ممکن است شامل کارآمدی ، سودمندی و ذخیره انرژی ، سرگرمی ، ایجاد شعف و شادی ، آسایش ، بازگشت سرمایه و کم کردن هزینه های زندگی باشد. بنابراین لزومی ندارد که تعریف یک ساختمان هوشمند را به موفقیت ها و اهداف بسیار ویژه وآرمانی ربط داد. چرا که تعریف این موفقیتها و اهداف از موقعیتی به موقعیت دیگر تغییر می کند و نزد افراد گوناگون، تعاریف گوناگون دارد. یک ساختمان هوشمند باید دارای عملکرد یکسانی باشد تا این توانایی را داشته باشد که نیازهای مختلف و گوناگون را پاسخ گوید. هدف از این پژوهش این است که از طریق طراحی و ارتقاء کیفیت فضاهای شهری و نواحی مسکونی به ارتقاء سلامت عمومی شهروندان توجه گردیده وگامی بسوی ساخت ساختمان های نوین آینده با حفظ منابع سوخت های فسیلی و انرژی های تجدید ناپذیر باشد در این راستا از راهبرد تحقیق توصیفی -تحل یلی استفاده شده است .

Keywords:

معماری پاسخگو , ساختمان هوشمند , انرژی تجدید ناپذیر , سوخت های فسیلی