بررسی بهشت در هنرهای سنتی ایران و الهام از آن در آفرینش معماری و باغ ایرانی

ولی از آنجا که خداوند آدمی را بر صورت خود آفریده «خلق» فعل خدای تعالی و خالقیت و خلاقیت هم صفت اوست به واسطه خلیفه الله بودن باید متصف به اوصاف پروردگار و مظهر اسماء و صفات خداوندی بر و در گل او روح دمیده است روی زمین باشد. در پژوهش حاضر به بررسی بهشت در هنرهای سنتی ایران و الهام از آن در آفرینش معماری و باغ ایران پرداخته خواهد شد. این پژوهش به دنبال آن است تا با مقایسه روند آفرینش طبیعت از منظر قرآن کریم نقشه راهی در جهت آفرینش و خلق آثار هنری و بالاخص معماری به دست آورد و در ادامه عملکرد یک معمار را در تعامل با چرخه هستی به بحث گذاشته و کلیتی نمودار گونه از روند آفرینشی وی ترسیم نماید. در این راه از روش تحلیلی تفسیری بهره گرفته شده است که جمع آوری مطالب نیز به صورت کتابخانهای و میدانی انجام گرفته است آدمی را می آفریند ، همان گونه که خداوند با دمیدن روح خلاقه خود در جسم بی جان در پایان این مطالعه می دهد انسان نیز در مقام جانشین وی با دمیدن روح خلاقه خود در کالبد مواد ام و بی جان به آنها زندگی میبخشد و بدین سان هنر از انسان زاییده می شود. از سویی آفرینش همواره به صورت فرآیندی انجام پذیر است و در تمامی مراحل آفرینش همواره عناصر متضاد در کنار یکدیگر وجود داشته و نقش تکاملی برای یکدیگر دارند؛ نوعی تنوع که همگی از یک سرچشمه و با هم به تکامل می رسند. به عبارت دیگر می توان چنین بیان کرد در آفرینش خداوند با تشابه پیوستگی را جاری نمایان ساخته و ب با تنزیه؛ هویت و شخصیت را به هر عنصری عطا نمودهاست.

Keywords:

بهشت , هنرسنتی ایران , آفرینش معماری , باغ اسلامی